Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Żywcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Żywcu
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Żywiec

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Maksymiliana Kolbego w Żywcu

Wezwanie

św. Maksymiliana Kolbego

Położenie na mapie Żywca
Mapa konturowa Żywca, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Żywcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Żywcu”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Żywcu”
Położenie na mapie powiatu żywieckiego
Mapa konturowa powiatu żywieckiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Żywcu”
Ziemia49°43′36,30″N 19°13′55,54″E/49,726750 19,232094

Kościół Chrystusa Króla - kościół w Żywcu, w dzielnicy Oczków, siedziba parafii św. Maksymiliana Kolbego, obejmującej swoim zasięgiem dzielnicę Oczków. Położony jest przy ul. Krakowskiej (droga wojewódzka nr 948), w pobliżu skrzyżowania z ul. Oczkowską.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przed budową własnego kościoła, wieś Oczków należała do parafii w Łękawicy. Lekcje religii dla dzieci odbywały się w lokalu prywatnym, tam też odprawiano od 1977 r. msze[1].

W 1978 r. na wizytacji kanonicznej przebywał tam kard. Karol Wojtyła, który zachęcił mieszkańców do budowy własnej świątyni[1].

Pozwolenie na budowę kościoła otrzymano 25 września 1981 r. Autorami projektu budynku zostali Weronika i Zbigniew Kołder z Cieszyna. Krzyż na placu budowy poświęcił w kwietniu 1982 r. biskup Jan Pietraszko. Do prac przystąpiono w czerwcu tego samego roku[1].

Pierwsza msza została odprawiona w zakrystii nowego budynku w grudniu 1982 r. Kościół stał się świątynią parafialną w 1983 r., kiedy to erygowano samodzielną parafię w Oczkowie[1].

Kościół św. Maksymiliana Kolbego został poświęcony w 1986 r. przez kardynała Franciszka Macharskiego[1].

Architektura i wnętrze[edytuj | edytuj kod]

Kościół został wybudowany z cegły i elementów żelbetowych. Z uwagi na podłoże, konstrukcja kościoła została oparta na podstawie z 24 otworów o głębokości 9 metrów i szerokości 1,5 do 5 metrów, wypełnionych betonem[1].

Świątynia została zaprojektowana na planie prostokąta. Od wschodu postawiono czworoboczną kaplicę, która zwęża się ku górze. Od frontu umieszczono ażurową wieżę, wtopioną w lewy narożnik budowli. Okna znajdują się na różnych poziomach[1].

W związku z budową na terenie spadzistym, na parterze znajduje się kondygnacja mieszcząca między innymi salki katechetyczne[1].

We wnętrzu kościoła postawiono ołtarz, w którym umieszczony został wizerunek Jezusa, a także rzeźby św. Maksymiliana Kolbego i św. Józefa. Na prawo od ołtarza znajduje się kaplica Matce Boskiej Częstochowskiej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Przewodnik po kościołach żywieckich. 1992, s. 29-30.