Kościół św. Marka w Krakowie

Kościół św. Marka
	A-16 z 30 kwietnia 1974
	kościół rektoralny
	; Widok bryły kościoła ze skrzyżowania ul. św. Marka i Sławkowskiej
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków
Adres	ul. św. Marka 10
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Rektorat	św. Marka
Wezwanie	św. Marka
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
	Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie Kościół św. Marka
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Marka
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół św. Marka
	Położenie na mapie Krakowa Kościół św. Marka
	50°03′52,2″N 19°56′16,0″E/50,064500 19,937778
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kościół św. Marka – zabytkowy, gotycki kościół rzymskokatolicki znajdujący się w Krakowie na Starym Mieście przy ul. św. Marka 10 na rogu z ul. Sławkowską.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Bolesław V Wstydliwy sprowadził, przed 1263 rokiem, z Pragi, zakonników reguły św. Augustyna. Od imienia patrona kościoła zakonników nazwano markami, a od kształtu noszonych przez nich kapeluszy — rogaczami. Pełna ich nazwa brzmi: Ordo Canonicorum Regularium Mendicantium S. Mariae de Metro de Poenitentia Sanctorum Martyrum. Jak podaje Jan Długosz, kościół rozpoczęto budować w 1263, a pierwsza wzmianka pisana dotycząca „klasztornego kościoła pw. św. Marka Ewangelisty, przynależącego do zakonu Augustianów tzw. Marków od pokuty i umartwienia”, pochodzi z 1295. Przeżywał cztery wielkie pożary (w 1494, 1528, 1589, 1724) i po każdym wciąż odbudowywany, zmieniał nieco swój wygląd. Gdy w 1807 zakon został skasowany przez rząd austriacki — do klasztoru przeniesiono z kościoła św. Marcina dom księży emerytów. Do naszych czasów dotrwał jako gotycki z wczesnobarokowym wnętrzem. Badania prowadzone podczas ostatnich prac konserwatorskich potwierdziły dwa etapy budowy: prezbiterium jest najstarszą częścią kościoła, a korpus sklepiony beczkowo dobudowany pod koniec XV w. W latach 1936–1938 część klasztoru od strony ul. Sławkowskiej zburzono i przebudowano na sklepy. W 1972–1974 kościół poddano gruntownej restauracji.

Wnętrze i zabytkowe wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Na zewnętrznej ścianie prezbiterium, od ul Sławkowskiej, znajduje się kopia (wykonanej ok. 1500) Golgoty: gotycki krzyż z Chrystusem oraz figury Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty. Pierwotnie ta rzeźba wisiała w tęczy kościelnej i według tradycji miała przemówić do bł. Michała Giedroycia, który jest pochowany przy ołtarzu głównym. Do nawy południowej przylega kaplica Matki Boskiej Częstochowskiej, w której ołtarzu znajduje się obraz Madonny.

Drewniany ołtarz główny wykonano około 1618 roku w warsztacie snycerza Baltazara Kuncza.

Figura Anioła między prezbiterium a nawą główną jest dziełem Baltazara Fontany lub artysty z kręgów oddziaływania Fontany. W kościele znajduje się również ambona w kształcie serca z krzyżem. Emblemat taki był symbolem zakonu marków, którzy nosili go na habicie.