Kościół Świętego Michała Archanioła w Retowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
kościół Świętego Michała Archanioła
Rietavo Šv. arkangelo Mykolo bažnyčia
Ilustracja
Front kościoła
Państwo

 Litwa

Miejscowość

Retów

Wyznanie

katolickie

Kościół

Kościół łaciński

Wezwanie

św. Michała Archanioła

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „kościół Świętego Michała Archanioła”
Ziemia55°43′23″N 21°56′00″E/55,723056 21,933333

Kościół Świętego Michała Archanioła[1] (lit. Rietavo Šv. arkangelo Mykolo bažnyčia) – katolicki kościół w Retowie (Litwa).

Jest to jeden z największych kościołów na Litwie. Budowla neoromańska, w stylu weneckim (nawiązująca do romańskich budowli we Włoszech).

Ufundowany przez Ireneusza Ogińskiego (syna Michała), który przeznaczył na budowę pół miliona rubli. Budowę rozpoczęto w 1853, a zakończono w 1874 (budowę dokończyli Michał i Bogdan Ogińscy, synowie Ireneusza, który zmarł w 1863[2]). Projekt przygotował architekt Gąsowski, a wykonawcą był August Stüler, architekt króla pruskiego.

Budynek, zbudowany na planie krzyża jest bazyliką trójnawową, z transeptem, prezbiterium o trzech kondygnacjach i pięcioboczną apsydą. Nad skrzyżowaniem nawy głównej i transeptu zbudowano ośmioboczny bęben przykryty spłaszczoną kopułą. Fasada kościoła zawiera arkadowy portal główny i dwa portale boczne. Nad wejściem głównym umieszczono rząd kolumienek oraz rozeta. Dodatkowymi ozdobami są arkadowe nisze oraz fryz arkadkowy. Podobnie ozdobione są fronty transeptu. Po obu stronach fasady przedniej znajdują się wysokie, czworoboczne wieże, nakryte spiczastymi dachami.

We wnętrzu świątyni pomniki nagrobne Ireneusza Ogińskiego (dzieło A. Cattiera) i jego żony Olgi, fresk przedstawiający św. Michała Archanioła oraz ogromny żyrandol. Witraże zostały wykonane po 1945.

Wnętrze kościoła

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polski egzonim uchwalony na 116. posiedzeniu KSNG.
  2. Ireneusz Kleofas ks. Ogiński h. Oginiec. www.sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-12-30].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]