Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Węgorzewie Szczecineckim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Stanisława BM w Węgorzewie Szczecineckim
A-340/53 i 649/Wlkp/A[1] z dnia 9.5.1961[1]
kościół filialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Węgorzewo Szczecineckie

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Stanisława

Położenie na mapie gminy Okonek
Mapa konturowa gminy Okonek, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława BM w Węgorzewie Szczecineckim”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława BM w Węgorzewie Szczecineckim”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława BM w Węgorzewie Szczecineckim”
Położenie na mapie powiatu złotowskiego
Mapa konturowa powiatu złotowskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława BM w Węgorzewie Szczecineckim”
Ziemia53°35′52,8648″N 16°54′02,0016″E/53,598018 16,900556

Kościół św. Stanisławakatolicki kościół filialny, zlokalizowany w Węgorzewie, w gminie Okonek. Należy do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lotyniu[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ufundowaną przez rodzinę Wagnerów dla miejscowych protestantów świątynię (zbór) oddano do użytku w 1791. Jako katolicki poświęcony 1 października 1956[1] (przejęty został już w 1945). Remont wieży przeprowadzono w 1970, a w latach 1984-1985 do wnętrza wmurowano nowe ściany, usunięto empory i część słupów[2].

Kościół znajduje się w bardzo złym stanie technicznym. Lokalna społeczność od 2014 podejmuje działania mające na celu ratowanie obiektu[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Świątynia salowa, orientowana, zbudowana z muru pruskiego na rzucie prostokąta, kryta dachem pokrytym łupkiem. Wieża z 1792[4] o takim samym rzucie, przylega od zachodu. Hełm i iglica wieży (z chorągiewką, na której wybito datę 1791) pokryte blachą ocynkowaną. W 1984 wejście przemieszczono na ścianę wschodnią. Zamurowano wówczas stare wejście główne (przez wieżę) i pozostałe drzwi.

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Ołtarz główny jest późnobarokowy, a jego podstawę stanowią fragmenty chrzcielnicy z 1626[2]. Ambona pochodzi z XVII wieku[5].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Obiekt otoczony murem z kamienia polnego z bramkami flankowanymi słupami z cegły.

Na metalowej dzwonnicy wisi dzwon Święty Maksymilian Maria Kolbe z 1972[6].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]