Kościół św. Walentego w Woźnikach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Walentego w Woźnikach
nr rej. 414/60 z 15.03.1960 oraz 99/78 z 15.03.1978[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Woźniki

Wyznanie

katolicyzm

Rodzaj

kaplica cmentarna

Historia
Data budowy

1696

Położenie na mapie Woźnik
Mapa konturowa Woźnik, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Walentego w Woźnikach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Walentego w Woźnikach”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Walentego w Woźnikach”
Położenie na mapie powiatu lublinieckiego
Mapa konturowa powiatu lublinieckiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Walentego w Woźnikach”
Położenie na mapie gminy Woźniki
Mapa konturowa gminy Woźniki, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Walentego w Woźnikach”
Ziemia50°34′42,92″N 19°03′05,54″E/50,578590 19,051540

Kościół św. Walentego – zabytkowy drewniany kościół w Woźnikach na Górnym Śląsku.

Zabytek znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa śląskiego. Należy do miejscowej katolickiej parafii pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Woźnikach.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół drewniany w Woźnikach wzmiankowany jest już w 1490 r. W 1696 r., na miejscu wcześniejszego kościoła, zbudowano nowy, którego fundatorami byli mieszczanie z Woźnik. Po zbudowaniu przy rynku w Woźnikach nowego murowanego kościoła, drewniany kościół stał się kaplicą. W 1702 r. do kościoła dobudowano kruchtę. Po pożarze miasta w 1789 r., do 1813 r. pełnił rolę kościoła parafialnego, potem kościoła cmentarnego[2]. W 1901 r. Oskar Kowalewski ozdobił wnętrze kościoła dekoracją malarską o motywach ornamentalnych i figuralnych. W tym okresie również wymieniono ołtarz św. Walentego[2]. Od 2000 r. w kościele trwają prace remontowo-konserwatorskie (remont dachu z wymianą gontów, wymiana podłogi, odnowienie polichromii i ołtarza)[3].

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Kościół orientowany, drewniany, zbudowany w konstrukcji zrębowej, na rzucie prostokąta zamkniętego trójbocznie, bez wyszczególnionego prezbiterium. Od strony północno-wschodniej do nawy przylega niewielka zakrystia. Po stronie zachodniej znajduje się kruchta. Po stronie zachodniej do szczytu nawy przylega smukła, ośmioboczna wieżyczka z latarnią i baniastym hełmem. Dach kościoła gontowy, dwuspadowy, przechodzący nad częścią prezbiterialną w wielospadowy. Wnętrze przekryte jest płaskim stropem. W kościele znajduje się ołtarz św. Walentego z ok. 1901 r. i renesansowa ambona z ciekawą dekoracją z papier mâché.

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Kościół otoczony jest cmentarzem. W sąsiedztwie kościoła znajduje się grób księdza Józefa Lompy, znanego górnośląskiego poety i nauczyciela.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Samek (red.), Izabela Rejduch-Samkowa (red.): Katalog zabytków sztuki w Polsce. T. VI: Województwo katowickie. Cz. 8: Powiat lubliniecki. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1963, s. 36-37.