Kościół św. Wojciecha w Bolesławiu

Kościół świętego Wojciecha

I-3-53/46 z 28.12.1946 oraz 328 z 6.12.1971
kościół parafialny
kaplica Ligęzów przy kościele
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Bolesław
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Wojciecha
Wezwanie	św. Wojciecha
Wspomnienie liturgiczne	23 kwietnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1605 Data zakończenia budowy 1632
Dane świątyni Styl renesansowo-barokowy Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 (wieżyczka na sygnaturkę) Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Bolesław Kościół świętego Wojciecha
Położenie na mapie Polski Kościół świętego Wojciecha
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół świętego Wojciecha
Położenie na mapie powiatu dąbrowskiego Kościół świętego Wojciecha
50°16′28,3″N 20°53′51,8″E

Kościół świętego Wojciecha – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Szczucin diecezji tarnowskiej).

Obecna świątynia została wzniesiona w latach 1605–1632 i ufundowana przez Stanisława Ligęzę, starostę opoczyńskiego, natomiast ukończona została dzięki staraniom Jana Kozietulskiego. Budowla została konsekrowana przez biskupa sufragana krakowskiego Tomasza Oborskiego w 1634 roku. Po zniszczeniach w 1711 roku została wyremontowana. W latach 1855-62 zostało odnowione wnętrze, natomiast w latach 1890-91 została przedłużona nawa, z kolei w latach 1904-06 nawa została nakryta pozornym sklepieniem.

Pierwotnie świątynia nosiła cechy stylów: renesansowego i barokowego, następnie została przekształcona i pozbawiona cech stylowych oprócz późnorenesansowej kaplicy Ligęzów. Kościół został wzniesiony z cegły i jest otynkowany. Budowla jest jednonawowa i posiada prezbiterium zamknięte półkoliście, z jego lewej i prawej strony są umieszczone dwie przybudówki mieszczące zakrystie. Z lewej i prawej strony nawy znajdują się symetrycznie usytuowane kaplice. Od strony południoej jest umieszczona kaplica Ligęzów wzniesiona w 1605 roku z sygnaturą budowniczego: Thomas Vincenti Natalis Ragusinus, natomiast od o strony północnej kaplica powstała w końcu XIX wieku. Od strony zachodniej do nawy jest dostawiona kruchta. Na zewnątrz świątynia jest opięta skarpami, nakrywają ją dachy dwuspadowe, Nad nawą znajduje się wieżyczka na sygnaturkę o barokowym kształcie z latarnią. Kaplica Ligęzów w stylu późnorenesansowym, została zbudowana na planie kwadratu i jest nakryta kopułą z latarnią, w górnej części jest obwiedziona gzymsem konsolkowym, poniżej którego są umieszczone koliste okna. Wnętrze kaplicy posiada podziały pilastrowe z wnękami arkadowymi, natomiast na pendentywach kopuły znajdują się kartusze z herbami: Półkozic, Strzemię, Dołęga i Zadora. Polichromia wnętrza o motywach figuralnych została wykonana w 1935 roku.

Ołtarz główny został zbudowany w 1901 roku przez Wojciecha Samka i posiada współczesne mu rzeźby i obrazy. Ołtarz w kaplicy Ligęzów w stylu późnorenesansowym powstał na początku XVII wieku i jest ozdobiony obrazami św. Anny Samotrzeć i Koronacji NMP z tego samego okresu oraz rzeźbami świętych Wojciecha i Stanisława. Na ołtarzu znajdują się kartusze z herbami: Jastrzębiec, Gryf, Doliwa, Śreniawa oraz Dębno, Bończa, Ogończyk, Rogala. Chrzcielnica kamienna w stylu późnorenesansowym powstała na początku XVII wieku. Ambona w stylu rokokowym pochodzi z 2. połowy XVIII wieku. Dwa krucyfiksy w stylu barokowym, jeden z nich znajduje się w tęczy. Rzeźby świętych Piotra i Pawła, w stylu barokowym powstały w XVIII wieku i pochodzą z dawnego ołtarza głównego. Stacje Drogi Krzyżowej zostały wykonane w 1855 roku. Organy o 10 piszczałkach, wykonane zostały przed 1892 rokiem przez organmistrza Jana Śliwińskiego ze Lwowa. Świątynia posiada dwa pomniki nagrobne: pierwszy z nich to Stanisława Ligęzy i jego małżonki Katarzyny z Broniowskich, renesansowy z 1605 roku, integralnie związany z architekturą kaplicy, jest ozdobiony klęczącymi postaciami zmarłych pod krucyfiksem i ujęty kolumnami, po bokach których są umieszczone rzeźby świętych Wojciecha i Stanisława; drugi z nich przedstawia leżącą postać rycerza w zbroi, jednego z Ligęzów, umieszczony jest w prezbiterium, reprezentuje styl renesansowy i powstał na początku XVII wieku. Kościół posiada także epitafia i tablice: pierwsze z nich to epitafium renesansowe z początku XVII wieku, dedykowane pamięci różnych członków rodziny Ligęzów; następna jest tablica powstała w 1632 roku i dotyczy kontynuacji budowy świątyni przez Jana Kozietulskiego; kolejna tablica znajduje się na zewnątrz kaplicy i upamiętnia jej budowę w 1605 roku.