Kościół Biczowania
31°46′50″N 35°14′04″E/31,780556 35,234444 Widok Kościoła | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Jerozolimy  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Izraela  | |||||||||||||||
| 31°46′50″N 35°14′04″E/31,780556 35,234444
| |||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||
Kościół Biczowania, znany też jako Kaplica Biczowania (arab. كنيسة الجلد, hebr. קפלת ההלקאה, łac. Ecclesia Flagellationis) – niewielki kościół w muzułmańskiej dzielnicy Starego Miasta w Jerozolimie na Via Dolorosa, znajdujący się naprzeciwko II Stacji Drogi Krzyżowej[1].
Zbudowany w XII wieku przez krzyżowców, następnie desakralizowany, używany jako stajnia dla koni, później jako warsztat tkacki, dopóki nie uległ całkowitej ruinie. Ibrahim Pasza w 1838 podarował resztki budowli Kościołowi katolickiemu, reprezentowanemu przez Kustodię Ziemi Świętej. Odbudowę kościoła sfinansował książę Maksymilian Bawarski. W 1929 został przebudowany zgodnie z planami Antonio Barluzziego (1884-1960) w stylu XII wieku. Wnętrze ozdabiają 3 duże witraże wg projektu Duilio Cambellottiego (1876-1960), które pokazują: biczowanie Chrystusa, umywanie rąk przez Piłata i uwolnienie Barabasza. Wyjątkowa mozaika, zdobiąca wnętrze kopuły, przedstawia koronę cierniową na złotym tle, zakwitającą kwiatami (witrażami dachowymi w formie kwiatów), co symbolizuje „cierpienie przynoszące dobro”[2].
;_1-3000-304.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michel Rauch: Jerozolima. Ostfildern: Dumont, 2012, s. 35. ISBN 978-3-7701-6916-0.
- ↑ Israel-Palästina. Ostfildern: Baedeker-Reiseführer/Allianz-Reiseführer, 2010, s. 291. ISBN 978-3-8297-1191-3. (niem.).
