Kościół Ewangelicko-Luterański w Namibii
| |||||||
| Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||
| Chrześcijaństwo └ Protestantyzm └ Luteranizm | |||||||
| Zasięg geograficzny | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| Strona internetowa | |||||||
Kościół Ewangelicko-Luterański w Namibii (ang. Evangelical Lutheran Church in Namibia) – największy kościół luterański w Namibii. Posiada 703.893 wiernych[1], głównie w północnej części kraju, zrzeszonych w 123 zborach.
Dawniej znany jako Ewangelicko-Luterański Kościół Ovambo-Kavango. Odegrał znaczącą rolę w walce o zniesienie apartheidu i niepodległość Namibii[2].
Pozostałe kościoły luterańskie na terenie państwa to Kościół Ewangelicko-Luterański w Republice Namibii oraz niemieckojęzyczny Kościół Ewangelicko-Luterański w Namibii (DELK).
Obecnym przewodniczącym kościoła są biskupi S. Nambala i Josephat Sanghala.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kościół powstał dzięki pracy fińskiego Towarzystwa Misyjnego, które rozpoczęło w 1870 roku działalność wśród ludów Ovambo i Kavango, zamieszkujących północną część Niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej. W 1957 roku utworzono niezależny Ewangelicko-Luterański Kościół Ovambo-Kavango z Birgerem Erikssonem jako pierwszym przewodniczącym[3].
Pierwszy biskup kościoła, Leonard Auala, brał duży udział w walce o niepodległość Namibii. W 1971 roku wspólnie z Paulusem Gowasebem z Zjednoczonego Kościoła Ewangelickiego Misji Reńskiej w Afryce Południowo-Zachodniej (późniejszy Kościół Ewangelicko-Luterański w Republice Namibii) zredagował list do premiera Republiki Południowej Afryki, w którym wyrazili sprzeciw wobec kontynuowania rządów RPA na terenie Namibii i żądanie akceptacji wyroku Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o zniesieniu mandatu południowoafrykańskiego i wdrożenie okresu przejściowego do uzyskania pełnej niepodległości przez kraj[4].
Nazwa kościoła została oficjalnie zmieniona na Kościół Ewangelicko-Luterański w Namibii w 1984 roku[2].
Następca biskupa, Kleopas Dumeni, również działał na rzecz nagłośnienia losu Namibijczyków pod rządami RPA[5]. Poniósł osobistą stratę, kiedy w 1987 roku jego osiemnastoletnia córka zmarła w wyniku wybuchu bomby[6].
W 2007 roku wraz z Kościołem Ewangelicko-Luterański w Republice Namibii oraz Kościołem Ewangelicko-Luterańskim w Namibii (niemieckojęzycznym) powołano Zjednoczoną Radę Kościelną: Kościoły Ewangelicko-Luterańskie Namibii, której ostatecznym celem jest połączenie w jeden, narodowy kościół ewangelicki[2].
Struktura
[edytuj | edytuj kod]W 1992 roku kościół został podzielony na dwie diecezje: Diecezję Wschodnią i Diecezję Zachodnią. Każda z nich administrowana jest przez biskupa. Jeden z nich wybierany jest na biskupa przewodniczącego całemu kościołowi.
Przewodniczący, biskupi i biskupi przewodniczący
[edytuj | edytuj kod]| Od | Do | Nazwisko | Opis |
|---|---|---|---|
| 1954 | 1960 | Birger Eriksson | Przewodniczący kościoła |
| 1960 | 1978 | Leonard Auala | Biskup kościoła |
| 1978 | 1984 | Kleopas Duleni | Biskup kościoła |
| 1984 | 1996 | Kleopas Duleni | Biskup kościoła |
| 1996 | 2000 | Kleopas Duleni | Biskup przewodniczący kościoła |
| 2000 | 2004 | Apollos Kaulinge | Biskup przewodniczący kościoła, mianowany biskupem diecezji zachodniej w 1996 r. |
| 2004 | 2010 | Tomas Shuvite | Biskup przewodniczący kościoła, mianowany biskupem diecezji zachodniej w 2000 r. |
| 2011 | obecnie | S. Nambala i Josephat Sanghala | Biskupi przewodniczący kościoła |
Członkostwo
[edytuj | edytuj kod]Kościół jest członkiem szeregu organizacji, takich jak:
- Światowa Federacja Luterańska
- Światowa Rada Kościołów
- Zjednoczona Rada Kościelna: Kościoły Ewangelicko-Luterańskie Namibii
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Światowa Federacja Luterańska: LWF Statistics 2010
- ↑ a b c Evangelical Lutheran Church in Namibia. oikoumene.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-30)]. World Council of Churches, styczeń 2006
- ↑ 1952-1954. [w:] Chronology of Namibian History [on-line]. Namibia Library of Dr. Klaus Dierks. [dostęp 2011-12-14].
- ↑ John Dugard. The South West Africa/Namibia Dispute: Documents and Scholarly Writings on the Controversy Between South Africa and The United Nations. „Perspectives on Southern Africa”, 1973. University of California Press.
- ↑ Bishop Kleopas Dumeni: 'Namibian blacks worse off than those South Africa'. „The Afro-American”, 4 kwietnia 1987. [dostęp 2011-12-14].
- ↑ Dumeni's Daughter Among Dozens Killed in Namibia Bomb Blast. „Dateline: Namibia”, 1988. Evangelical Lutheran Church in America. [dostęp 2011-12-14].