
Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Darłowie
|
|||||||||
![]() |
|||||||||
bazylika mniejsza, kościół parafialny | |||||||||
![]() Widok od strony ul. Pocztowej |
|||||||||
Państwo | ![]() |
||||||||
Miejscowość | Darłowo | ||||||||
Wyznanie | katolickie | ||||||||
Kościół | rzymskokatolicki | ||||||||
Parafia | Matki Bożej Częstochowskiej w Darłowie | ||||||||
Wezwanie | Matki Bożej Częstochowskiej | ||||||||
|
|||||||||
|
|||||||||
![]() |
Kościół Mariacki w Darłowie – świątynia rzymskokatolicka, której gospodarzami są franciszkanie z prowincji św. Maksymiliana Marii Kolbego w Gdańsku.
Historia kościoła datuje się na rok 1321, w którym biskup kamieński Konrad za pośrednictwem braci Święców zapoczątkował budowę kościoła NMP Wniebowziętej. W roku 1394 z funduszy księcia Bogusław VIII wzniesiono wieżę kościelną, a następnie dobudowano zakrystię i kaplice boczne. Kościół wraz z miastem często nękany był pożarami, szczególnie tragiczny był rok 1679, kiedy to w powstały od pioruna pożar strawił całe wnętrze kościoła wraz z wieżą. Od roku 1540 budowla była w użytkowaniu przez protestantów. W 1897 roku przed chórem i bocznymi nawami dobudowano drewniane balkony, charakterystyczne dla świątyń protestanckich. 14 sierpnia 1945 roku franciszkanie z Prowincji Matki Bożej Niepokalanej objęli kościół i 1 września tegoż roku dokonano jego poświęcenia. W roku 1974 rozpoczęto prace mające na celu przywrócenie gotyckiego charakteru budowli – usunięto drewniane balkony oraz tynki przesłaniające oryginalne detale. W 1962 roku przemieniono wezwanie kościoła Matki Bożej Wniebowziętej na tytuł Matki Bożej Częstochowskiej. Umieszczono wtedy w głównym ołtarzu obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Od 1992 roku w kościele darłowskim rozwija się kult Matki Bożej Fatimskiej, Królowej Pokoju i Jedności, której figura 2 czerwca 1993 została ukoronowana przez papieża Jana Pawła II podczas audiencji w Rzymie.
Najcenniejsze zabytki kościoła Mariackiego:
- kunsztownie rzeźbiona renesansowa ambona z 1684 roku,
- cztery barokowe obrazy z pierwszej połowy XVIII wieku,
- sześć portretów apostołów z końca XVII wieku,
- renesansowa misa chrzcielna z XVI wieku,
- barokowy krucyfiks i tabernakulum z XVII wieku,
- barokowe stalle z XVII wieku,
- mosiężny żyrandol z aniołem z przełomu XVII i XVIII wieku,
- prospekt organowy z 1853 roku,
- sarkofagi książąt pomorskich: Eryka I, Elżbiety, zmarłej w 1653 roku żony ostatniego pomorskiego księcia Bogusława XIV, oraz Jadwigi, żony Ulryka, brata Bogusława XIV).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie. 31 grudnia 2017; 4 miesiące temu. [dostęp 13.05.2010].