Kościół Matki Boskiej Gromnicznej w Siemiechowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Matki Boskiej Gromnicznej
A-605 z 30.11.1948[1]
nieczynny kultowo
Ilustracja
Elewacja frontowa (2022)
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Siemiechów

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Ofiarowania w Świątyni i Wniebowstąpienia Pana Jezusa w Siemiechowie

Wezwanie

Matki Boskiej Gromnicznej

Położenie na mapie gminy Gromnik
Mapa konturowa gminy Gromnik, po lewej znajduje się punkt z opisem „Siemiechów, kościół drewniany”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Siemiechów, kościół drewniany”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Siemiechów, kościół drewniany”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Siemiechów, kościół drewniany”
Ziemia49°51′09,4″N 20°54′09,7″E/49,852611 20,902694

Kościół Matki Boskiej Gromnicznej – drewniany rzymskokatolicki kościół parafialny pw. Matki Boskiej Gromnicznej, zbudowany na przełomie XV i XVI w., znajdujący się w miejscowości Siemiechów.

Kościół włączono do małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej. Jest jednym z ciekawszych przykładów gotyckiej architektury drewnianej na tych terenach[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o kościele w Siemiechowie pochodzi z 1440. Obecnie istniejący powstał na przełomie XV i XVI w. Pod koniec XVI w. dobudowano wieżę, rozebrano ją w 1922[3]. Prawdopodobnie w 1585 był odnawiany. W 1643 wnętrze ozdobiono polichromią autorstwa Łukasza Wadowskiego, która w XIX w. została częściowo usunięta i zakryta nowymi malowidłami. Około 1678 odbudowano zakrystię zniszczoną pożarem. W końcu XVIII w. przybudowano murowaną kaplicę. W latach 1955–56 kościół został odnowiony, ze stanu niemal ruiny. Wykonano fundamenty, wyremontowano ściany, dach, położono nowe pokrycie i wzniesiono nowe kruchty[3][4]. W czasie ostatniego remontu w latach 2013–17 wykonano ratunkowe prace zabezpieczające konstrukcję kościoła.

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Kościół to budowla drewniana, konstrukcji zrębowej, orientowany, jednonawowy. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią od północy i dużą kwadratową murowaną, późnobarokową kaplicą od południa. Nawa, szersza od prezbiterium, z dwoma kruchtami. Dach jednokalenicowy zbudowany w systemie więźbowo–zaskrzynieniowym z wieżyczką na sygnaturkę nad nawą, kryty gontem. Kaplica o ściętych narożach, nakryta dachem namiotowym.

Wnętrze nakryte stropami płaskimi, w nawie z zaskrzynieniami. Zachowały się elementy późnogotyckich detali: portale zwieńczone łukami oślego grzbietu w nawie i prezbiterium oraz fragmenty polichromii z XVI i XVII w. Większość wyposażenia przeniesiono w 1953 do nowego kościoła, pozostały jedynie:

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Kościół otoczony ogrodzeniem drewnianym z daszkiem gontowym.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2020-11-14].
  2. Praca zbiorowa: Szlak Architektury Drewnianej Małopolska. Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, Kraków 2010, s. 152, 153. ISBN 978-83-60538-61-6.
  3. a b Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda: Kościoły drewniane Karpat i Podkarpacia. Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2001, s. 114, 115. ISBN 83-85557-88-1.
  4. Siemiechów, kościół Matki Boskiej Gromnicznej. Zabytkowe kościoły diecezji tarnowskiej. [dostęp 2020-11-14]. (pol.).