Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Chrystusa Króla w Zagrodnie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Chrystusa Króla
A/1051 z 27.03.2008[1]
kościół parafialny
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Zagrodno

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Chrystusa Króla

Wezwanie

Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Chrystusa Króla

Wspomnienie liturgiczne

27 czerwca i Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata

Położenie na mapie gminy Zagrodno
Mapa konturowa gminy Zagrodno, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Chrystusa Króla”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Chrystusa Króla”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Chrystusa Króla”
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego
Mapa konturowa powiatu złotoryjskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Chrystusa Króla”
Ziemia51°10′45,7″N 15°51′00,4″E/51,179361 15,850111

Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Chrystusa Królarzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Złotoryja diecezji legnickiej).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kościół, który zbudowano w Zagrodnie, jednej z najdłuższych wsi łańcuchowych na Dolnym Śląsku, rozciągającej się malowniczo nad potokiem Skora – miał gotycki rodowód. Najstarsze wzmianki na jego temat datowane są na 1318 rok. Niestety budowlę spotkał tragiczny koniec, została bowiem ograbiona i spalona w czasie wojny trzydziestoletniej. W 18. stuleciu mieszkańcy wsi doczekali się godnej rekompensaty, ponieważ nowa świątynia została zaprojektowana przez jednego z najwybitniejszych architektów klasycyzmu – Carla Gottharta Langhansa, autora m.in. słynnej Bramy Brandenburskiej w Berlinie. Projekt kościoła w Zagrodnie zrealizował w latach 1789–1792 budowniczy Mochrenberg z Legnicy. Budynek został odrestaurowany w drugiej połowie XIX wieku. Z kolei w 1976 roku przeprowadzono w nim remont[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół reprezentuje styl klasycystyczny i został zbudowany na planie zbliżonym do krzyża greckiego. Posiada salową nawę oraz dwie kondygnacje empor uformowanych w owal z podkowiastym prezbiterium, w empory są wbudowane ołtarz oraz ambona. Na osi fasady jest umieszczona wieża na planie kwadratu z wklęsłymi bokami o ściętych narożnikach, z otwartym prześwitem w ostatniej kondygnacji, zwieńcza ją dach hełmowy. Dach na korpusie jest łamany, wielopołaciowy, narożniki wieży i korpusu są zaakcentowane podwójnymi lizenami, okna są zamknięte półkoliście w opaskach[3].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

W świątyni znajduje się marmurowa kropielnica z ornamentami w antycznym stylu. W kruchcie pod wieżą można podziwiać kamienną renesansową chrzcielnicę z 1522 roku, która zachowała się z poprzedniego kościoła. Trzon chrzcielnicy pokrywa dekoracyjna inspiracja, nad nią wiszą serca dzwonów, które także przetrwały z pierwszej świątyni[3].

Przed 2000 rokiem na wieży zawieszono trzy nowe dzwony, odlane w Ludwisarni Felczyńskich w Taciszowie. Noszą imiona: Chrystus Król” (ważący 1200 kg), „Maryja” (600 kg), oraz ostatni, mający za patronów Jana Pawła II, św. Barbarę i św. Jadwigę Śląską” o wadzę 350 kg. Poprzedni zestaw dzwonów został zabrany w czasie wojny i przetopiony na armaty[4]. 2 czerwca 1997 roku dzwony witały papieża Jana Pawła II na legnickim lotnisku[5].

Organy[edytuj | edytuj kod]

Organy pochodzą z XVIII-wieku. W 1819 roku zostały powiększone z 12 do 30 głosów przez Samuela Gottfrieda Meinerta. W 1860 miał miejsce remont i przebudowa wykonana przez Christiana Gottlieba i Johanna Carla Schlagów ze Świdnicy. Organy otrzymały dwa manuały i 44 głosy. Podczas remontu w latach 80. XX stulecia dyspozycję zredukowano do 30 głosów. W 2016 roku dodano 6 głosów w manuale III[6].

Dyspozycja instrumentu:

Manuał I Manuał II Manuał III Pedał
1. Principal 8' 1. Principal 8' 1. Geigenprincipal 8' 1. Principalbass 16'
2. Principal 16' 2. Bordun 16' 2. Quintatön 8' 2. Violonbass 16'
3. Gemshorn 8' 3. Gamba 8' 3. Traversflöte 4' 3. Subbass 16'
4. Violflöte 8' 4. Octave 4' 4. Octave 4' 4. Octavbass 8'
5. Hohlflöte 8' 5. Gedackt 8' 5. Octave 2' 5. Quintbass 10 2/3'
6. Octave 4' 6. Flaute 4' 6. Quinte 1 1/3' 6. Violon 8'
7. Hohlflöte 4' 7. Quinte 2 2/3' 7. Posaune 16'
8. Portunalflöte 4' 8. Piccolo 2' 8. Octavbass 4'
9. Cornett 9. Salicet 8' 9. Flautbass 8'
10. Quinte 2 2/3'
11. Octave 2'
12. Mixtur

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2019-10-31].
  2. Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, Zagrodno - polska-org.pl [online], polska-org.pl [dostęp 2023-04-05].
  3. a b Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Chrystusa Króla w Zagrodnie. Diecezja legnicka. [dostęp 2019-10-31].
  4. Dzwony z Zagrodna [online], niedziela.pl [dostęp 2023-04-05] (pol.).
  5. Monika Poręba-Zadrożna, P. Nowosielski, Dzwony z Zagrodna witały papieża w Legnicy [online], www.legnica.fm [dostęp 2023-04-05] (pol.).
  6. Zagrodno ( Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy) [online], musicamsacram.pl [dostęp 2023-12-16] (pol.).