Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jeleniewie

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jeleniewie
	426 z 30.08.1985
	kościół parafialny
	; Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Jeleniewo
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jeleniewie
Wezwanie	Najświętszego Serca Pana Jezusa
Historia
Data zakończenia budowy	1878
Dane świątyni
	[[Plik:krzyż łaciński\|240x240px\|alt=Plan świątyni\|]]
Styl	neogotyk
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
Wieża kościelna; • liczba wież	; 2
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 3
Liczba naw	3
	Położenie na mapie gminy Jeleniewo Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jeleniewie
	Położenie na mapie Polski Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jeleniewie
	Położenie na mapie województwa podlaskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jeleniewie
	Położenie na mapie powiatu suwalskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jeleniewie
	54°12′05″N 22°54′46″E/54,201389 22,912778
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jeleniewie – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w dawnym mieście, obecnie wsi Jeleniewo, w województwie podlaskim. Należy do dekanatu Suwałki – Miłosierdzia Bożego diecezji ełckiej.

Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]

Jest to świątynia drewniana wzniesiona w 1878. W dniu 7 czerwca 1899 została poświęcona przez biskupa Antoniego Baranowskiego. Ostatnio budowla została gruntownie wyremontowana. Wymieniono dach – na nowy z wiór, wymieniono okna w świątyni, wymieniono całe oszalowanie wewnątrz – na sklepieniu i ścianach, założono nowe deskowanie, wymieniono starą zniszczoną posadzkę i założono nową, sładającą się z desek dębowych. Ołtarz główny oraz konfesjonały reprezentują styl rokokowy i pochodzą z rozebranego kościoła w Magdalenowie koło Wigier. We wnętrzu można zobaczyć zabytkowe obrazy z połowy XIX stulecia oraz zabytkowe stacje drogi krzyżowej również z XIX wieku.^[2] Na strychu świątyni mieści się, największa w Polsce, kolonia nielicznego nietoperza nocka łydkowłosego (dla którego powstał obszar Natura 2000)^[3].