Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sarnowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sarnowie
A-512 z dnia 13.05.1987
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Sarnów

Wyznanie

katolickie

Kościół

łaciński

Położenie na mapie gminy Tuszów Narodowy
Mapa konturowa gminy Tuszów Narodowy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sarnowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sarnowie”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sarnowie”
Położenie na mapie powiatu mieleckiego
Mapa konturowa powiatu mieleckiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sarnowie”
Ziemia50°21′28,523″N 21°32′26,981″E/50,357923 21,540828

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – zabytkowy, drewniany kościół w Sarnowie (do 1950 r. Reisheim), w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Tuszów Narodowy. Do rejestru zabytków został wpisany 13.05.1987 r. pod numerem A-512[1]. W jego otoczeniu znajduje się murowana plebania (dawna szkoła ewangelicka) wpisana również do rejestru zabytków (numer A-792 z 9.05.2012[1] oraz wolnostojąca murowana dzwonnica z 1953 r.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół został zbudowany przez niemieckich kolonistów w 1833 r. jako świątynia protestancka w miejsce istniejącego od 1802 r. niewielkiego domu modlitwy. W 1942 r. po przesiedleniu Niemców do kolonii Hohenbach (Czermin) został przejęty przez osiedlonych na ich miejsce Polaków katolików. Parafia pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sarnowie została erygowana 3 grudnia 1951 r. Kościół był remontowany w 1952 r. i w 1994 r. Podczas remontu w 1994 r. wybudowano ogrodzenie wokół kościoła.

Architektura i wnętrze[edytuj | edytuj kod]

Kościół jest drewniany, jednonawowy, szalowany, wybudowany w konstrukcji zrębowej. Składa się on z prostokątnego prezbiterium oraz szerszej nawy z wydzieloną kruchtą. Po bokach prezbiterium znajdują się zakrystia i składzik. Na każdym z dłuższych boków nawy znajdują się 3 okna, a na jej krótszym boku od strony chóru 2 mniejsze. Dach dwuspadowy, kryty blachą. Na nim wieżyczka sygnaturki. Chór muzyczny wsparty na 6 okrągłych kolumnach. We wnętrzu znajdują się 3 ołtarze: główny z obrazem Najświętszego Serca Pana Jezusa, po jego bokach ołtarze św. Józefa i Najświętszej Marii Panny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zespół redakcyjny: Ziemia Mielecka, przewodnik. Mielec: Agencja Wydawniczo-Reklamowa KORSO, s. 102. ISBN 978-83-60849-12-5.
  • Włodzimierz Gąsiewski: Leksykon Ziemi Mieleckiej, przewodnik historyczno-turystyczny. Mielec: Agencja Wydawnicza Promocja, 2006, s. 210-211. ISBN 83-87549-23-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]