
Kościół Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze
![]() | |||||||
kościół parafialny | |||||||
![]() Kościół Najświętszego Zbawiciela | |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
Parafia | |||||||
Wezwanie |
Najświętszego Zbawiciela | ||||||
| |||||||
Położenie na mapie Zielonej Góry ![]() | |||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego ![]() | |||||||
![]() |
Kościół pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze – wzniesiony w Zielonej Górze z fundacji Georga Beuchelta i jego siostry Liddy. Beuchelt na jego budowę przeznaczył w testamencie 50 tys. marek. Pod budowę wybrano działkę przy al. Niepodległości należącą do Beucheltów. Kościół zbudowano dla parafii ewangelicko–augsburskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1914 r. rozpisano konkurs architektoniczny. Ostatecznie przygotowanie projektu zlecono Wilhelmowi Wagnerowi i Oskarowi Hossfeldowi. 19 maja położono kamień węgielny. W kwietniu 1916 roku kościół był już pokryty dachem. Uroczyste poświęcenie świątyni nastąpiło 3 stycznia 1917 roku. Obiekt posiadał elektryczne ogrzewanie oraz zegar i organy o napędzie elektrycznym.
W 1946 kościół został przejęty przez katolików, a w 1951 r. stał się świątynią nowo erygowanej parafii Najświętszego Zbawiciela.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół wraz z jego wystrojem nawiązuje do bazylik wczesnochrześcijańskich. Kościół wzniesiono z cegły na planie prostokąta z przyległymi od południowego zachodu prezbiterium z zakrystią i czworoboczną żelbetową w rzucie wieżą od północnego wschodu. Na szczycie wieży zamontowano cztery dzwony. W trójnawowym wnętrzu na kolumnach opierają się empory.
W latach 1974-1976 odbyła się gruntowna przebudowa prezbiterium kościoła projektu Wiktora Ostrzołka: ze starego wystroju pozostała tylko rzeźba Chrystusa, pochodząca ze starego ołtarza poewangelickiego oraz metalowe tabernakulum[1]. Ołtarz wykonany jest z białego marmuru reńskiego, a chrzcielnica z białego i czerwonego piaskowca.
Świątynia może pomieścić 2000 wiernych, w tym 800 w ławkach na parterze i 400 w emporach. Od wielu lat organizowane są tu koncerty organowe, muzyki symfonicznej oraz chóralnej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarys dziejów parafii pw. Najświętszego Zbawiciela - Najświętszy Zbawiciel, sites.google.com [dostęp 2020-11-06] .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marta Danowska: Witraże sakralne z okresu od 2. poł. XIX do lat 30. XX wieku w województwie lubuskim, w: Lubuskie Materiały Konserwatorskie, tom 5 (2008), Zielona Góra 2008.
- J. Opaska: Witraże, polichromie i mozaika kościoła Zbawiciela w Zielonej Górze, w: "Studia Zielonogórskie", 2005, T. 11, s. 77-94.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]