Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chocianowicach (stary)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stary kościół w Chocianowicach
76/54 z dnia 14.01.1954
oraz 857/64 z 09.05.1964[1]
kaplica pogrzebowa
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Chocianowice

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chocianowicach

Wezwanie

Narodzenia NMP

Położenie na mapie gminy Lasowice Wielkie
Mapa konturowa gminy Lasowice Wielkie, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Stary kościół w Chocianowicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Stary kościół w Chocianowicach”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Stary kościół w Chocianowicach”
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego
Mapa konturowa powiatu kluczborskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Stary kościół w Chocianowicach”
Ziemia50°56′14″N 18°16′38″E/50,937222 18,277222

W miejscowości Chocianowice istnieją obecnie dwa kościoły pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny – stary, będący drewnianym zabytkiem z XVII wieku, oraz nowa świątynia z XX wieku. Parafia ma obecnie status miejsca kultu maryjnego.

"Stary” kościół stanowi jeden z 70 drewnianych kościółków Śląska Opolskiego, będących na szlaku drewnianego budownictwa sakralnego, który w całości znajduje się w województwie opolskim[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy kościół parafialny w Chocianowicach (wówczas Kotschanowitz) wzmiankowany jest w 1376 w rejestrze kościołów parafialnych. Świątynia była drewniana i spłonęła podczas wojen husyckich w XV wieku. Obecny kościół wybudowano dopiero kilkaset lat później – prawdopodobnie w 1662 – taka data widnieje na jednej z desek w zakrystii, obecnie zaszalowanej. Konsekrowano go w 1666 roku pod wezwaniem Narodzenia NMP i przez następnych kilka wieków (do 1905) był kościołem filialnym parafii w Kuniowie.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Jednonawowa drewniana świątynia posiada nad głównym wejściem słupową wieżę konstrukcji palowej, przykrytą ośmiobocznym gontowym dachem namiotowym. Nad środkiem nawy znajduje się inna, mała wieżyczka ze spiczastym zakończeniem. Dach całego kościoła spada nisko nad zakrystię, przełamany jest bardziej płaskim nad sobotami przy północnej ścianie. Konstrukcja dużej wieży jest odsłonięta od środka, można ją podziwiać po wejściu do budynku. Dzwon, odlany w 1750 w Oleśnie, obecnie rzadko jest używany. Z wyjątkiem wieży konstrukcja kościoła jest grzebieniowa.

Wnętrze drewnianego kościoła w dużym stopniu nie zostało zmienione, z wyjątkiem malowideł ściennych, które powstały po 1945. W ołtarzu głównym z 1726 znajduje się kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej z XVII wieku – przypuszczalnie przywieźli go miejscowi pielgrzymi. W przeszłości w ołtarzu głównym był obraz Matki Boskiej Chocianowskiej z XVIII wieku, ale przeniesiono go do nowego kościoła. Nad obrazem maryjnym znajduje się obraz Świętej Trójcy, a po bokach dwie rzeźby aniołów, które stanowiły kiedyś ozdobę organów z XIX wieku, znajdujących się dzisiaj w Muzeum Diecezjalnym w Opolu. Po lewej stronie od wejścia do świątyni znajduje się krzyż autorstwa nieznanego rzeźbiarza ludowego, a obok tzw. Karbona Duchowa z XIX wieku. Na północnej ścianie wisi kolejny obraz – Matki Boskiej Bolesnej z XIX wieku. Boczny ołtarz ma cechy barokowe. Droga krzyżowa namalowana została na płótnie w wieku XIX, natomiast konfesjonał powstał w XVIII stuleciu. Drewniane ławki również liczą sobie kilkaset lat.

Po II wojnie światowej i wybudowaniu nowego kościoła stary obiekt miał zostać przeniesiony do wsi Poborszów. Ostatecznie z powodów finansowych do tego nie doszło, a w Poborszowie wybudowano kościół murowany. Współcześnie stary kościół służy jako dom pogrzebowy[3].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Przy północnej ścianie starego kościoła znajduje się pomnik poświęcony poległym mieszkańcom wsi podczas I wojny światowej. Powstał w okresie międzywojennym. Kilka lat temu między starą a nową świątynią odsłonięto kolejny pomnik z czarnego marmuru, upamiętniający miejscowych, którzy zginęli w czasie II wojny światowej.

Na teren posesji kościelnej wchodzi się przez mostek, zbudowany nad niewielkim stawem z wysepką, będącą siedliskiem ptaków.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-04-22].
  2. Szlak drewnianego budownictwa sakralnego Opolszczyzny. [dostęp 2012-11-28].
  3. Kościół drewniany w Chocianowicach. [dostęp 2012-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-09)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]