Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Kokocku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny
w Kokocku
A/245 z dnia 12.05.1982
kościół filialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kokocko

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymsko-katolicki

Parafia

św. Barbary w Starogrodzie

Wezwanie

Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie gminy Unisław
Mapa konturowa gminy Unisław, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Kokocku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Kokocku”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Kokocku”
Położenie na mapie powiatu chełmińskiego
Mapa konturowa powiatu chełmińskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Kokocku”
Ziemia53°15′42,8256″N 18°19′19,4844″E/53,261896 18,322079

Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Kokockuzabytkowy rzymskokatolicki kościół filialny w Kokocku, w powiecie chełmińskim, w województwie kujawsko-pomorskim. Należy do parafii w Starogrodzie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy, drewniany kościół we wsi zbudowali Krzyżacy w końcu XIV wieku. Obiekt ten wkrótce spłonął. Obecną świątynię zbudowano dopiero w latach 1829-1834 dla miejscowej społeczności ewangelickiej, wcześniej przynależnej do gminy chełmińskiej. Oddano ją do użytku 3 września 1834. W 1855 zniszczyła ją powódź, a odbudowa nastąpiła w 1862. W 1877 dla kościoła odlano w Bochum dwa dzwony z żeliwa. W 1945, po wysiedleniu Niemców i mennonitów, kościół przejął kościół katolicki[1]. W 2012 kościół wyremontowano[2].

We wsi znajduje się zarośnięty cmentarz pierwotnie mennonicki, później ewangelicki, położony w polu, na północ od osady[1].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Świątynia szkieletowa (mur pruski), tynkowana i pobielana. Wejście poprzez wieżę drewnianą, od strony lokalnej szosy. Empora obustronna z chórem muzycznym, wsparta na kolumnach doryckich. Dach dwuspadowy kryty dachówką[1].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c tablica informacyjna in situ
  2. Narodowa Strategia Spójności, tablica informacyjna in situ