Kościół Notre-Dame de la Chapelle
 |
Ten artykuł od 2013-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| kościół parafialny | |||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Bruksela | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| parafia |
La paroisse Notre Dame de la Chapelle | ||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Brukseli  | |||||||||||||
Położenie na mapie Belgii  | |||||||||||||
 50°50′29,54″N 4°21′03,86″E/50,841539 4,351072
| |||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||
Kościół Notre-Dame de la Chapelle (fr. Église Notre Dame de la Chapelle, hol. Onze Lieve Vrouw ter Kapelle lub w skrócie Kapellekerk) – kościół rzymskokatolicki, położony na placu La Chapelle w centrum Brukseli. Jest jednym z najstarszych zabytków miasta. W kościele jest pochowany Pieter Bruegel (starszy) z małżonką.
Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół Notre-Dame de la Chapelle jest jednym z najstarszych zabytków miasta. Jego poprzedniczką na tym miejscu była kaplica zbudowana w 1134 roku, przebudowana w 1210 roku na pełnowymiarowy kościół, który w swych dziejach był wielokrotnie naprawiany i przebudowywany w następstwie klęsk żywiołowych (pożary) lub działań ludzkich (grabieże, ataki). Stanowi dziś rzadką mieszankę stylu romańsko-gotyckiego (transept) i czystego gotyku (nawa). W 1563 roku w kościele wzięli ślub Pieter Bruegel (starszy) i Mayken Coeke[1]. W roku 1579 kościół został zajęty przez wyznawców kalwinizmu i zamieniony w świątynię reformowaną. W 1585 roku, po kapitulacji Brukseli, przywrócono obrządek katolicki[2]. W 1695 roku, po zbombardowaniu miasta przez Francuzów, do kościoła dobudowano barokową wieżę-dzwonnicę[1]. W 1797 roku kościół został zamknięty po raz drugi. Otwarty w 1800 roku jako oratorium, stał się w 1803 roku, w następstwie konkordatu, ponownie jednym z kościołów parafialnych Brukseli. W 1813 roku budynek kościoła po raz pierwszy poddano restauracji, ale największe prace konserwatorskie rozpoczęły się ok. 1860 roku pod kierunkiem architekta Jamaera. Po raz kolejny kościół odnawiano w 1933 roku pod kierunkiem architekta Van Ysendijcka, który odrestaurował ściany nawy, dach prezbiterium i kaplicę Matki Boskiej. Ten etap prac został ukończony w 1934 roku. W 1935 roku wyremontowano nawę północną, a w 1937 mury zewnętrzne kaplicy Świętego Krzyża. Restauracja została ukończona w latach 1949–1951. W latach 1989–1996 w kościele ponownie wykonano znaczące prace konserwatorskie, którymi kierował architekt Marcel Mignot[2].
Pochówki[edytuj | edytuj kod]
W kościele są pochowani Pieter Bruegel (starszy) z małżonką oraz Frans Anneessens, bojownik o prawa obywatelskie, walczący z centralistycznymi zapędami władców Niderlandów Austriackich i ścięty na Wielkim Placu. W kaplicy Najświętszego Sakramentu znajduje się poświęcona mu tablica pamiątkowa[3].
-
Nawa główna – widok w kierunku prezbiterium -
Barokowa ambona -
Epitafium Pietera Bruegla starszego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Mill 2009 ↓, s. 38.
- ↑ a b eBru: Église Notre Dame de la Chapelle. www.ebru.be. [dostęp 2013-08-14]. (fr.).
- ↑ McDonald 2005 ↓, s. 102.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- George McDonald: Frommer's Brussels & Bruges with Ghent & Antwerp. Wyd. 2. New Jersey: Wiley Publishing Inc., 2005. ISBN 978-0-7645-7666-9. (ang.).
- Katharine Mill: Brussels. APA Publications, 2009. ISBN 978-981-258-976-7. (ang.).