Kościół Saint Severin w Paryżu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Seweryna w Paryżu
Église Saint-Séverin
PA00088419
Ilustracja
Państwo

 Francja

Miejscowość

Paryż

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Seweryna

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Seweryna w Paryżu”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Seweryna w Paryżu”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Seweryna w Paryżu”
Ziemia48°51′07″N 2°20′44″E/48,851944 2,345556
Strona internetowa

Kościół Saint Severin (św. Seweryna) w Paryżu – zabytkowy późnogotycki kościół katolicki w Dzielnicy Łacińskiej, na lewym brzegu Sekwany.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Sklepienie kościoła

Patron kościoła, św. Seweryn, był pustelnikiem żyjącym w pobliżu znajdującej się w VI wieku na miejscu dzisiejszego kościoła kaplicy. Gdy zmarł, został w niej pochowany, jednak imponującą bazylikę zniszczyli wikingowie. Została odbudowana w XI wieku, w poważnie zmienionej formie, co czyni z kościoła św. Seweryna najstarszy tego typu obiekt na lewym brzegu Sekwany. Jego obecna forma została jednak w dużej mierze ukształtowana przez przebudowę w XV wieku, w stylu gotyku płomienistego. Po tym okresie w bryle budynku nie zachodziły większe zmiany; jedynie w XVII wieku Mansart dobudował do niego jedną kaplicę, a kuzynka Ludwika XIV sfinansowała redekorację chóru oraz zakup imponujących organów. W XIX wieku był to jeden z ulubionych kościołów polskiej emigracji w Paryżu. W 1956 roku teren kościoła i klasztoru był areną protestów przeciw wojnie w Algierii.

W kościele znajduje się dzwon z 1412 roku.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Zespół architektoniczny kościoła i klasztoru zajmuje obszar wyznaczony ulicami Prêtres-Saint-Séverin, la Parcheminerie, Saint-Jacques i Saint-Séverin. Obiekt posiada typowe cechy późnego gotyku – bogate zdobnictwo zewnętrzne, w tym najbardziej znane gargulce, lekkość konstrukcji, przypory, sterczyny i wimpergi. Wnętrze również jest typowo gotyckie. Na uwagę zasługuje zespół witraży, w tym rzadkie w Europie zachodniej wyobrażenie Drzewa Jessego. Nawy kościoła oparte są na filarach, z których niektóre mają formę palmowych pni. Sklepienie jest krzyżowo-żebrowe.

Rola w polskiej historii[edytuj | edytuj kod]

Obraz Walentego Wańkowicza w bocznej nawie kościoła

Kościół świętego Seweryna stał się w XIX wieku ulubionym miejscem nabożeństw Polaków z Wielkiej Emigracji. Spotykali się tu min. Adam Mickiewicz, Seweryn Goszczyński, Juliusz Słowacki, Józef Bem, Zygmunt Krasiński, Maurycy Mochnacki czy Fryderyk Chopin[1].

W jednej z bocznych kaplic,w lewej nawie wisi obraz autorstwa Walentego Wańkowicza, z apelem: O PANI! KU RATUNKOWI NASZEMU POSPIESZ SIĘ, będący kopią obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej, przywieziony z Wilna i zawieszony tutaj 8 XII 1841 r. przez Andrzeja Towiańskiego, przywódcę Koła Sprawy Bożej. Przed tym obrazem zbierali się w modlitwie polscy tułacze Wielkiej Emigracji[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Leonard Drożdżewicz:, O PANI! KU RATUNKOWI NASZEMU POŚPIESZ SIĘ, „Znad Wilii”, 4 (64), 2015, s. 33.
  2. Leonard Drożdżewicz:, O PANI! KU RATUNKOWI NASZEMU POŚPIESZ SIĘ, „Znad Wilii”, 4 (64), 2015, s. 33.