Kościół Trójcy Świętej w Paszenkach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Trójcy Świętej w Paszenkach
A/38 z dnia 14.04.1966
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Paszenki

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki

Wezwanie

Trójca Święta

Położenie na mapie gminy Jabłoń
Mapa konturowa gminy Jabłoń, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Świętej w Paszenkach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Świętej w Paszenkach”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Świętej w Paszenkach”
Położenie na mapie powiatu parczewskiego
Mapa konturowa powiatu parczewskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Świętej w Paszenkach”
Ziemia51°42′53,5″N 23°07′51,9″E/51,714861 23,131083

Kościół Trójcy Świętej w Paszenkachrzymskokatolicki kościół w Paszenkach wzniesiony w XVIII w. jako cerkiew unicka.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Fundatorami cerkwi w Paszenkach byli Firlejowie. Świątynia powstała najprawdopodobniej w 1717. W 1875, na skutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, przeszła na własność parafii prawosławnej. W 1890 budynek został rozbudowany. W 1930 świątynia została zrewindykowana na rzecz Kościoła katolickiego[1].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze świątyni

Dawna cerkiew w Paszenkach jest budowlą drewnianą, orientowaną, jednonawową, trójdzielną, o konstrukcji zrębowej, na podmurówce ceglanej. Nawa świątyni wzniesiona została na planie ośmiokąta, zaś pomieszczenie ołtarzowe, rozbudowane prawdopodobnie po 1890, jest niskie i zamknięte trójbocznie. Identyczną szerokość ma przedsionek, w przedłużeniu którego zbudowana została szersza od niego wieża, także dostawiona najpewniej w toku przebudowy świątyni w 1890. W nawie znajduje się pozorna ośmiodzielna kopuła, zaś w pozostałych częściach świątyni – strop płaski. Z zewnątrz świątynię zdobi gzyms profilowany, a pod okapem hełmu – arkadowy gzyms. Całość kryta jest dachami wielopołaciowymi, nad nawą znajduje się czworoboczna pseudolatarnia[1].

Na wyposażeniu kościoła znajduje się unicka ikona Matki Bożej z XVII–XVIII w., przemalowywana, będąca prawdopodobniej częścią składową niezachowanego ikonostasu cerkwi. Młodsze od niej są dziewiętnastowieczne utensylia: krzyż procesyjny, cztery lichtarze. W kościele znajduje się także pochodząca z tego samego okresu ludowa rzeźba Chrystusa[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c red. R. Brykowski, E. Smulikowska, Katalog zabytków sztuki w Polsce, t.VIII - województwo lubelskie, zeszyt 14 - powiat parczewski, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, s.10