Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku
![]() | |||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||
![]() Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||
Miejscowość | |||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Parafia | |||||||||||
Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Kochanowice ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie województwa śląskiego ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu lublinieckiego ![]() | |||||||||||
![]() |
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku – kościół w Lubecku, od 1994 sanktuarium maryjne z niewielkim obrazem Matki Boskiej o charakterze medalionu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kościół wzmiankowany jest po raz pierwszy w 1342, a jako parafialny w 1362, gdzie wówczas istniała parafia, do której należały miejscowości Ciasna i Zborowskie. Wymieniono wtedy Johennesa, plebana de Lubicko. Parafię wyminiono również w spisie świętopietrza archidiakona opolskiego Mikołaja Wolffa (1447). Kościół, z uwagi na prostotę rozwiązań architektonicznych i brak wyposażenia wyższej klasy artystycznej, nie był szczegółowo opisywany w opracowaniach i rzadko go wzmiankowano. W związku z tym, według pobieżnych badań, twierdzono, że powstał zapewne w końcu XVI lub w początku XVII wieku. Odnowiono go w 1742, a rozbudowano od zachodu w 1776. W 1787 odnowiono go po raz kolejny[2].
Ze względu na ponad dwustuletnią tradycję pielgrzymowania do tego kościoła mieszkańców Górnego Śląska, w 1994 biskup Jan Wieczorek ustanowił ten kościół sanktuarium[3].
Freski
[edytuj | edytuj kod]W latach 2009–2010 w kościele odkryto gotyckie freski z początku XV wieku, obejmujące wszystkie ściany, sklepienie, prezbiterium i wewnętrzną część łuku tęczowego (wpłynęło to na zmianę datowania samej budowli). Tworzą one homogeniczny zespół, nad którym góruje monumentalna kompozycja Sądu Ostatecznego z Chrystusem w mandroli w towarzystwie symboli Ewangelistów, uzupełniona motywem Deesis (Matki Boskiej i św. Jana Chrzciciela wypraszających łaski dla grzeszników). Całość uzupełniają rozbudowane sceny ewangeliczne. Rozwiązania ikonograficzne malowideł mają charakter tradycyjny. Freski powstały zapewne w drugiej ćwierci XV wieku, choć możliwe jest też ich datowanie na początek pierwszej ćwierci tego stulecia lub na lata po roku 1432[2]. Po trzyletniej renowacji malowidła odsłonięto i zakonserwowano[4].
Galeria fresków
[edytuj | edytuj kod]-
Chrystus
-
Matka Boska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 .
- ↑ a b Marek Walczak, Malowidła ścienne w prezbiterium kościoła parafialnego w Lubecku. Wstępne rozpoznanie programu ikonograficznego i stylu, w: Wiadomości Konserwatorskie Województwa Śląskiego, nr 8/2016, s. 353-365, ISBN 978-83-945841-1-5
- ↑ Sanktuarium Matki Boskiej Lubeckiej. Kuria Diecezjalna Gliwice. [dostęp 2011-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)].
- ↑ Irena Kontny: Niezwykłe odkrycie w Lubecku. rik.katowice.pl. [dostęp 2019-10-06].