Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie
54°36′13″N 18°20′58″E/54,603611 18,349444 A-1211 z dnia 31.03.2000[1]
| |||||||||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||||||||
 Fasada główna | |||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Parafia |
Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie | ||||||||||||||||
| Wezwanie |
Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny | ||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
15 sierpnia | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Redy  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego  | |||||||||||||||||
| 54°36′13″N 18°20′58″E/54,603611 18,349444
| |||||||||||||||||
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie – jedyny rejestrowany zabytek miasta Reda w województwie pomorskim. Należy do dekanatu Reda archidiecezji gdańskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Pierwszą świątynię redzką wzniesiono z drewna w końcu XII wieku z fundacji książąt pomorskich. Świątynia ta znajdowała się w miejscu obecnych sal katechetycznych. Obiekt przetrwał liczne konflikty, w tym potop szwedzki, ale po tej wojnie osada uległa wyludnieniu i kościół zamknięto (parafia została przeniesiona do Rumi). Zamkniętą świątynię strawił pożar pod koniec XVII wieku. Ocalały z niej jedynie dwie figury przedstawiające świętych Piotra i Pawła. Drugi kościół został wzniesiony na przełomie XVIII i XIX wieku z muru pruskiego. Przetrwał on do końca XIX wieku i został rozebrany[2].
Obecna, trzecia świątynia została wzniesiona w stylu neogotyckim w latach 1901-1903 z funduszy państwowych i parafialnych z powodu gwałtownego rozwoju osady[2]. Konsekrował ją biskup Jakub Klunder w dniu 26 września 1907 roku i nadał wezwanie św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Budowla posiada strzelistą wieżę, w której znajduje się dzwonnica. W 1956 roku ówczesny redzki proboszcz, ksiądz Arnold Goetze, wielki czciciel Maryi, poprosił Kazimierza Kowalskiego, biskupa chełmińskiego, o zmianę wezwania świątyni i parafii na pamiątkę ogłoszenia dogmatu o Wniebowzięciu Matki Boskiej. Biskup zgodził się i od 1957 roku kościół i parafia noszą wezwania: Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej[3].
Tablice pamiątkowe i otoczenie[edytuj | edytuj kod]
Na zewnętrznej elewacji umieszczone są trzy tablice pamiątkowe. Dwie z nich upamiętniają mieszkańców Redy poległych na frontach II wojny światowej, a także zamordowanych przez niemieckich faszystów. Trzecia zawiera cytat z kardynała Stefana Wyszyńskiego: Sztuką jest umierać dla Ojczyzny, ale największą sztuką jest dobrze żyć dla niej[4].
Przy kościele znajduje się kamienna grota maryjna.
Inspiracja[edytuj | edytuj kod]
Kościół jest głównym motywem herbu Redy zatwierdzonego przez uchwałę Rady Miejskiej z dnia 6 lutego 1996 roku[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2014-08-13].
- ↑ a b tablica informacyjna in situ
- ↑ Historia parafii. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie. [dostęp 2014-08-13]. (pol.).
- ↑ napisy na tablicach in situ
- ↑ Historia Herbu i Flagi Miasta Redy. Urząd Miasta w Redzie. [dostęp 2014-08-13]. (pol.).
- Świątynie pod wezwaniem św. Katarzyny
- Świątynie pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
- Religia w Redzie
- Kościoły w archidiecezji gdańskiej
- Architektura neogotycka w województwie pomorskim
- Zabytkowe kościoły w powiecie wejherowskim
- Obiekty budowlane w Redzie
- Budynki w Polsce oddane do użytku w 1903