Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lublinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
A-813[1] z dnia 31.03.1981 (Muzeum Wsi Lubelskiej – obszar skansenu)
kościół filialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Lublin

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie Lublina
Mapa konturowa Lublina, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia51°15′35,4″N 22°30′18,1″E/51,259833 22,505028

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Pannyrzymskokatolicki kościół znajdujący się w Muzeum Wsi Lubelskiej.

Świątynia została zbudowana we wsi Matczyn. Została ufundowana około 1686 roku przez Karola Tarłę, starostę stężyckiego, wojewodę lubelskiego i podkanclerza koronnego. W latach 1854-1855 kościół otrzymał nową większą kruchtę. W latach 1896-1912 otrzymał lożę kolatorską umieszczoną nad zakrystią. Od 1947 roku, po wzniesieniu w Matczynie nowej świątyni murowanej, kościół nie pełnił funkcji kultowej i coraz bardziej popadał w ruinę. W 1980 roku Kuria Biskupia w Lublinie podarowała obiekt Muzeum Wsi Lubelskiej. W 2002 roku świątynia została poświęcona przez arcybiskupa lubelskiego Józefa Życińskiego.

Jest to budowla posiadająca konstrukcję węgłową, wzniesiona z drewna modrzewiowego, na zewnątrz jest oszalowana. Składa się z kwadratowej nawy, prostokątnego węższego prezbiterium z zakrystią i przedsionkiem - kruchtą. Dachy są pokryte gontem, nawę nakrywa dach dwuspadowy z sygnaturką w szczycie, prezbiterium nakrywa dach trójpołaciowy. Nawę i prezbiterium nakrywa sklepienie kolebkowe pozorne, zakrystia i kruchta nakryte są stopami. W zachodniej części nawy znajduje się chór muzyczny podparty 2 filarami, posiadający wejście z kruchty poprzez poddasze. Wnętrze nawy i prezbiterium są oświetlane przez 6 okien, poddasze oświetla okno półkoliste. Drzwi kolebkowe są nabijane guzami z kowalskimi okuciami[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2015-12-18].
  2. Przewodnik interaktywny. Miasteczko prowincjalne Europy Środkowej w Muzeum wsi lubelskiej w Lublinie. [dostęp 2015-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-05)]. (pol.).