Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Radachowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Radachowie
KOK-537/63, 58 z dnia 30 maja 1963, 28 października 1976[1]
kościół filialny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowość

Radachów

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

pw. św. Jakuba Apostoła w Ośnie Lubuskim

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia)

Położenie na mapie gminy Ośno Lubuskie
Mapa konturowa gminy Ośno Lubuskie, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Radachowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Radachowie”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Radachowie”
Położenie na mapie powiatu słubickiego
Mapa konturowa powiatu słubickiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Radachowie”
Ziemia52°29′48,83″N 14°55′07,41″E/52,496897 14,918725

Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Radachowierzymskokatolicki kościół filialny w Radachowie, w powiecie słubickim, w województwie lubuskim. Należy do dekanatu Rzepin w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nowa budowla powstała zapewne na miejscu wcześniejszej, z której wykorzystano pewne elementy wyposażenia i wystroju. Wtórnie wykorzystano renesansową emporę, barokowy ołtarz, chrzcielnicę z 1640 r., średniowieczny dzwon.

Fundatorami byli: Bernhard Friedrich Gladow, Friedrich Christian von Ihlow, Karl "Ludewich" von Lucke, von Byzeski.

W latach 80. XX w. doszło do całkowitego przekształcenia wnętrza poprzez wprowadzenie boazerii, a także usunięcie środkowego podciągu stropu. Dodatkowo zamurowano wejście w elewacji północnej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jarosław Lewczuk, Błażej Skaziński, Bożena Grabowska: Zabytki północnej części województwa lubuskiego. Gorzów Wlkp.: WUOZ, 2004. ISBN 83-921289-0-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]