Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Tyńcu Małym

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
A/1226/1813 z dnia 1966-08-22 22 sierpnia 1966(dts)[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Tyniec Mały

Adres

ul. Kościelna 5

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Tyńcu Małym[2]

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

8 września

Położenie na mapie gminy Kobierzyce
Mapa konturowa gminy Kobierzyce, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego
Mapa konturowa powiatu wrocławskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia51°01′06,64″N 16°55′13,51″E/51,018511 16,920419
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Tyńcu Małym – rzymskokatolicki kościół parafialny w Tyńcu Małym, w gminie Kobierzyce.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Gotycki kościół zbudowany 1493-1516 r., restaurowany w latach 1752, 1856, 1931 i 1966 roku. Po II wojnie światowej zmieniono wezwanie na Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W latach 80. XX wieku na miejscu zniszczonej szachulcowej kruchty wybudowano nową nawiązującą wyglądem do poprzedniej[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół orientowany, murowany, jednonawowy z prostokątnym prezbiterium nakrytym sklepieniem krzyżowo-żebrowym i wieżą przy północnej ścianie. Przed kościołem kamienna kapliczka słupowa[4].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

  • dwie gotyckie rzeźby (1500)
  • gotyckie sakramentarium z piaskowca (1516)
  • manierystyczna ambona (koniec XVII w.)
  • barokowy obraz "Ecce homo" (przełom XVII/XVIII w.)
  • barokowy dzwon na wieży (1672)
  • rokokowy ołtarz główny (XVIII w.)
  • chrzcielnica (XVIII w.)
  • ołtarze boczne (XVIII w.)
  • prospekt organowy (XVIII w.)
  • najstarsza w Polsce figura Matki Boża Fatimskiej ufundowana przez baronową Marię Josefhę von Ruffer, ostatnią właścicielkę majątku ziemskiego w Tyńcu Małym (1936)[3][4]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 235. [dostęp 2013-06-18].
  2. ↑ Archidiecezja wrocławska Dekanat Wrocław - Krzyki rzymskokatolicka parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. [dostęp 2013-06-18].
  3. ↑ a b Kościoły i kaplice archidiecezji wrocławskiej. ks. prof. Józef Pater (red.). Wrocław: Kuria Metropolitalna Wrocławska, 2002, s. 614. ISBN 83-85598-22-X.
  4. ↑ a b Krzysztof Garbaczewski (red.): Żółty szlak turystyczny dookoła Wrocławia im. dr. Bronisława Turonia: rowerowe trasy dojazdowe: przewodnik. Wrocław: Spółka Autorska Z.K. Garbaczewscy, 1995. ISBN 83-913457-6-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kościoły i kaplice archidiecezji wrocławskiej. ks. prof. Józef Pater (red.). Wrocław: Kuria Metropolitalna Wrocławska, 2002, s. 614. ISBN 83-85598-22-X.
  • Krzysztof Garbaczewski (red.): Żółty szlak turystyczny dookoła Wrocławia im. dr. Bronisława Turonia: rowerowe trasy dojazdowe: przewodnik. Wrocław: Spółka Autorska Z.K. Garbaczewscy, 1995, s. 140. ISBN 83-913457-6-9.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_Wniebowzięcia_Najświętszej_Maryi_Panny_w_Tyńcu_Małym&oldid=72138180”