Kościół bł. Jakuba Strzemię w Horyńcu-Zdroju
| |||||||
 A-32 z dnia 20.06.2001[1]
| |||||||
| kościół filialny | |||||||
.jpg) Kościół zdrojowy w Horyńcu, dawna cerkiew | |||||||
| Państwo |  Polska
| ||||||
| Województwo |  podkarpackie
| ||||||
| Miejscowość | Horyniec-Zdrój | ||||||
| Wyznanie | katolickie | ||||||
| Kościół | rzymskokatolicki | ||||||
| Parafia | Niepokalanego Poczęcia NMP w Horyńcu-Zdroju | ||||||
| Wezwanie | Narodzenia NMP (cerkiew) bł. Jakuba Strzemię (kościół) | ||||||
| |||||||
Położenie na mapie gminy Horyniec-Zdrój   Kościół Zdrojowy w Horyńcu-Zdroju | |||||||
Położenie na mapie Polski  Kościół Zdrojowy w Horyńcu-Zdroju | |||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  Kościół Zdrojowy w Horyńcu-Zdroju | |||||||
Położenie na mapie powiatu lubaczowskiego  Kościół Zdrojowy w Horyńcu-Zdroju | |||||||
 50°11′28,0″N 23°21′41,1″E/50,191111 23,361417
| |||||||
Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Horyńcu-Zdroju – dawna parafialna cerkiew greckokatolicka, wzniesiona w 1818 w Horyńcu-Zdroju.
Po wysiedleniach ludności ukraińskiej po 1947 cerkiew przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Obecnie użytkowana jako kościół filialny, zdrojowy pw.bł. Jakuba Strzemię parafii w Horyńcu-Zdroju.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Świątynia powstała w 1818 z fundacji Stadnickich ówczesnych właścicieli Horyńca[2]. Początkowo była to unicka kaplica dworska, a następnie pełniła funkcję parafialnej cerkwi greckokatolickiej aż do lat powojennych. W 1984 do świątyni od strony prezbiterium dobudowano obszerną nawę nie harmonizującą z zabytkiem ani stylem. Wybudowano także plebanię[3].
Elewacja frontowa 
Herb fundatorów 
Elewacja zachodnia
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Jest to nieduża budowla klasycystyczna o fasadzie ozdobionej czterokolumnowym portykiem i trójkątnym frontonem. Nad wejściem znajduje się herb Stadnickich Szreniawa, fundatorów świątyni[2].
Otoczenie[edytuj | edytuj kod]
Obok świątyni znajduje się murowana dzwonnica parawanowa zbudowana w 1818[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie. 2020-09-30. [dostęp 2018-05-11].
- ↑ a b Grzegorz Rąkowski: Polska egzotyczna II. Oficyna Wydawnicza Rewasz, Pruszków 2002, Wydanie II, s. 356,357. ISBN 83-85557-78-4.
- ↑ a b Artur Pawłowski: Roztocze. Oficyna Wydawnicza Rewasz, Pruszków 2009, s. 254. ISBN 978-83-89188-87-8.
