Kościół ewangelicki w Nysie
 937/64 z dnia 3.06.1964
| |||||||||||||||||
| kościół filialny | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Adres |
ul. Daniela Chodowieckiego 2 | ||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Nysy  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu nyskiego  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Nysa  | |||||||||||||||||
 50°28′33,23″N 17°20′09,66″E/50,475897 17,336017
| |||||||||||||||||
Kościół ewangelicki Jezusa Chrystusa w Nysie – kościół luterański należący do Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Brzegu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół sięga swoimi początkami czasów średniowiecza. Powstał z fundacji biskupa Jana Romki. Został dobudowany do murów miejskich. Pierwotnie stanowił kaplicę szpitala św. Barbary, najstarszego i jednego z największych szpitali w Nysie.
Po raz pierwszy wzmiankowany w 1341 roku. Zniszczony przez pożar w 1542 roku, odbudowany w roku 1544, a w 1550 rozbudowany przez biskupa Baltazara. Od tego czasu na dachu znajduje się żelazna chorągiewka z herbem fundatora. W latach 1732–1810 w posiadaniu zakonu franciszkanów.
W wyniku sekularyzacji dokonanej przez rząd pruski, kościół został w 1812 roku przekazany nyskim ewangelikom. Od tamtej pory nazywany kościołem Jezusa Chrystusa. Przy kościele utworzono w 1818 roku odrębną parafię ewangelicką z pastorem mianowanym przez króla pruskiego[potrzebny przypis]. Członkami parafii byli głównie żołnierze pełniący służbę w twierdzy nyskiej oraz ich rodziny.
Kościół został spalony w 1945 roku przez Armię Czerwoną. Odbudowany pięć lat później. Obecnie kościół współużytkowany jest przez luteran i zielonoświątkowców[potrzebny przypis].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół pierwotnie wzniesiony jako gotycki, z późniejszymi przekształceniami architektonicznymi i częściowym zatarciem cech stylowych. Orientowany, z odchyleniem osi prezbiterium ku południu. W 1544 roku otrzymał wystrój wczesnorenesansowy nad południową ścianą prezbiterium, a w 1732 roku zmieniono obudowę przedsionka, okna i wyposażenie wnętrza na barokowe. Po przejęciu przez ewangelików usunięte zostały wszelkie elementy związane z kultem świętych.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Sikorski, Nysa. Skarby sztuki i osobliwości, 1999, wyd. Silesiapress ISBN 83-909213-0-8
- J. Daniel, I. Zielonka, Nysa-przystanek wędrowca, 2004, wyd. Inserat ISBN 83-912169-1-8
- Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. VII, Województwo opolskie, z. 9, Powiat nyski, Warszawa 1963