Kobylarzowa Turnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widok spod Pieca

Kobylarzowa Turnia (ok. 1620 m[1]) – rozłożysta turnia w północno-zachodniej grani Małołączniaka w masywie Czerwonych Wierchów w Tatrach[2]. Znajduje się w Dolinie Miętusiej, w skalnym murze oddzielającym żleb Wodniściak od Kobylarzowego Zachodu. Mur ten tworzy Zagonna Turnia i Kobylarzowa Turnia[3], nie znajdują się one jednak w jednej grani, gdyż po wschodniej stronie Kobylarzowej Turni opada z Kobylarzowego Zachodu do Wodniściaka bardzo stromy żleb odgradzający te turnie[4].

Kobylarzowa Turnia zbudowana jest z wapieni. Do Wodniściaka opada ścianami o wysokości dochodzącej do 140 m, od strony Kobylarzowego Zachodu są one dużo niższe[4]. Znajdują się tu jaskinie: Nisza w Kobylarzowej Turni i Dziura nad Szlakiem[5].

Z rzadkich roślin na Kobylarzowej Turni rośnie ostrołódka polna – gatunek w Polsce występujący tylko w Tatrach i to na niewielu tylko stanowiskach[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski, Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000, Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, ISBN 83-909352-2-8.
  2. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  3. Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” S.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
  4. a b Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część wschodnia, t. 2, Poronin: Wyd. Górskie, 1995, ISBN 83-7104-010-5.
  5. Jaskinie, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-07-15].
  6. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.