Kochanów (województwo dolnośląskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kochanów
wieś
Ilustracja
Zabytkowy kościół filialny pw. św. Mateusza w Kochanowie.
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kamiennogórski

Gmina

Kamienna Góra

Wysokość

500-545 m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

203[2]

Strefa numeracyjna

75

Kod pocztowy

58-400[3]

Tablice rejestracyjne

DKA

SIMC

0189902

Położenie na mapie gminy wiejskiej Kamienna Góra
Mapa konturowa gminy wiejskiej Kamienna Góra, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kochanów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kochanów”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kochanów”
Położenie na mapie powiatu kamiennogórskiego
Mapa konturowa powiatu kamiennogórskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kochanów”
Ziemia50°41′51″N 16°08′50″E/50,697500 16,147222[1]
Kamienny krzyż

Kochanów (przed 1945 niem. Trautliebersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Kamienna Góra.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Leży w Kotlinie Kamiennogórskiej (Kotlinie Krzeszowskiej). Niewielka wieś łańcuchowa położona w Sudetach Środkowych, u podnóża północno-zachodniej części Zaworów, nad potokiem Kochanówka, na wschodnim krańcu gminy. Wieś rolnicza o rozrzedzonym układzie zabudowań z kilkoma interesującymi zabytkami.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś wzmiankowana w roku 1292 jako miejscowość przekazana Cystersom z Krzeszowa, która należała do zakonu do czasu kasacji zakonu w roku 1810. W roku 1835 funkcjonowały we wsi liczne kamieniołomy i 11 wapienników.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[4]:

inne zabytki:

  • kapliczka, poniżej kościoła murowana z połowy XIX w.
  • liczne figury i krzyże na terenie[5]
  • kamienny krzyż monolitowy nieznanego wieku i przyczyny fundacji; pojawiająca się hipoteza, że jest to tzw. krzyż pokutny nie opiera się na żadnych dowodach lecz jest wynikiem nieuprawnionego założenia, że wszystkie kamienne monolitowe krzyże, nieznanego wieku i pochodzenia, są krzyżami pokutnymi[6]
  • zespół dworski w dolnej części wsi, złożony z murowanego dworu zbudowanego na przełomie XVIII/XIX w. o nieregularnym, urozmaiconym rzucie, dwukondygnacyjny nakryty wysokim dachem łamanym z facjatkami
  • oficyna mieszkalna pobliżu dworu z pierwszego ćwierćwiecza XIX w.
  • kamienny stół sędziowski, prawie kompletny, z siedliskami, który znajduje się pod wzniesieniem na północ od dworu, jest to unikatowy obiekt nie tylko w skali kraju ale i Europy związany z dawnym wymiarem sprawiedliwości.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przez wieś przechodzi szlak turystyczny zielony zielony szlak turystyczny z Krzeszowa do Mieroszowa.

Około 250 metrów na północ od stołu sądowego znajduje się nieczynny kamieniołom, w którym zlokalizowanych jest kilkanaście pseudokrasowych jaskiń (m.in. druga pod względem długości jaskinia w Sudetach - Jaskinia z Filarami)[7][8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 55291
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 493 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 54. [dostęp 2012-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  5. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 278.
  6. Arkadiusz Dobrzyniecki. Krzyże i kapliczki pokutne ziemi złotoryjskiej - historia pewnego mitu. „Pomniki Dawnego Prawa”. 11-12 (wrzesień-grudzień 2010), s. 32-37, 2010. 
  7. Wojciech Rogala, Jaskinie Kochanowskie - system krasowy w Sudetach o długości powyżej 1 km?, „Jaskinie”, 40 (3), 2015, s. 24-25, ISSN 1234-4345.
  8. Andrzej Wojtoń, Jaskinie Sudetów w liczbach, „Jaskinie”, 73 (4), 2013, s. 7, ISSN 1234-4345.