Koendu
| Coendou[1] | |||||
| Lacépède, 1799[2] | |||||
 Przedstawiciel rodzaju – koendu brazylijski (C. prehensilis) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Infragromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Infrarząd | |||||
| Nadrodzina |
Erethizontoidea | ||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina | |||||
| Rodzaj |
koendu | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
|
Hystrix prehensilis Linnaeus, 1758 | |||||
| |||||
| Gatunki | |||||
| |||||
Koendu[20], igłozwierz[20], jeżownica[20] (Coendou) – rodzaj ssaka z podrodziny ursonów (Erethizontinae) w obrębie rodziny ursonowatych (Erethizontidae).
Nazwa zwyczajowa[edytuj | edytuj kod]
We wcześniejszej polskiej literaturze zoologicznej nazwa „koendu” była używana do oznaczania gatunku Coendou prehensilis[21]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę koendu brazylijski, rezerwując nazwę koendu dla rodzaju tych ursonowatych[20].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce (Meksyk, Belize, Gwatemala, Salwador, Honduras, Nikaragua, Kostaryka, Panama, Kolumbia, Trynidad i Tobago, Wenezuela, Gujana, Surinam, Gujana Francuska, Brazylia, Ekwador, Peru, Boliwia, Paragwaj, Urugwaj i Argentyna)[20][22][23].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 239–560 mm, długość ogona 105–578 mm, długość ucha 7–29 mm, długość tylnej stopy 46–95 mm; masa ciała 0,6–5,3 kg[23]. Cechą wyróżniającą koendu są ich chwytne ogony. Modyfikacja przednich i tylnych stóp umożliwiła im chwytanie, dzięki czemu zwierzę to stało się znakomitym wspinaczem zaadaptowanym do życia na drzewach[24]. Koendu żywią się liśćmi, pędami, owocami, korą, korzeniami i pąkami, bywają również szkodnikami upraw plantacji[24]. Koendu wydają odgłosy przypominające dziecko, by komunikować się w obrębie swojego gatunku. Młode rodzą się pokryte miękkimi włosami, które twardnieją z wiekiem. Dorosłe poruszają się powoli, a w momencie zagrożenia zwijają się w kulkę. Zwierzęta te dożywają maksymalnie 27 roku życia[25].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Coendou (Coendus, Coandus, Coandu, Coendu, Coendou): nazwa Coendu oznaczająca w tupi długoogoniaste, żyjące na drzewach pokryte kolcami gryzonie[26].
- Sinetheres (Sinoetherus, Synethere, Synetheres, Synoetheres): gr. συνηθης sunēthēs „żyjący razem”[27]. Gatunek typowy: Hystrix prehensilis Linnaeus, 1758.
- Sphiggurus (Sphingurus): gr. σφιγγω sphiggō „związać ciasno, skrępować”; ουρα oura „ogon”[28]. Gatunek typowy: Hystrix spinosa F. Cuvier, 1823.
- Laboura: gr. λαμβανω lambanō „chwycić”; ουρα oura „ogon”[29].
- Cercolabes: gr. κερκος kerkos „ogon”; λαμβανω lambanō „chwycić”[30].
- Echinoprocta: gr. εχινος ekhinos „jeż”; πρωκτος prōktos „zad”[31]. Gatunek typowy: Erithizon (Echinoprocta) rufescens J.E. Gray, 1865.
- Mamsynetheresus: modyfikacja zaproponowana przez meksykańskiego przyrodnika Alfonso Luisa Herrerę w 1899 roku polegająca na dodaniu do nazwy rodzaju przedrostka Mam (od Mammalia)[32].
- Cryptosphingurus: gr. κρυπτος kruptos „ukryty”; rodzaj Sphingurus Gloger, 1841[33][18]. Gatunek typowy: Sphiggure villosa F. Cuvier, 1823 (= Hystrix spinosa F. Cuvier, 1823).
- Caaporamys: Caaporã (lub Caipora), rdzenne bóstwo Amazonii, opiekun zwierząt; nazwa oznacza w językach tupi-guarani „ten, który mieszka w lesie”; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[19]. Gatunek typowy: Cercolabes melanurus Wagner, 1842.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Vossa, Hubbard i Jansę (2013) wykazała, że gatunki tradycyjnie zaliczane do rodzaju Coendou nie tworzą kladu, do którego nie należałyby także gatunki z rodzajów Echinoprocta i Sphiggurus; według tej analizy także gatunki tradycyjnie zaliczane do rodzaju Sphiggurus nie tworzą kladu, do którego nie należałyby też gatunki z rodzajów Coendou i Echinoprocta. Na tej podstawie autorzy zsynonimizowali rodzaje Echinoprocta i Sphiggurus z rodzajem Coendou, przenosząc zaliczane do nich gatunki do tego ostatniego rodzaju[34]. W takim ujęciu do rodzaju należą następujące gatunki[35][22][23]:
- Coendou prehensilis (Linnaeus, 1758) – koendu brazylijski
- Coendou longicaudatus Daudin, 1802
- Coendou baturitensis Feijó & Langguth, 2013 – koendu trójbarwny
- Coendou mexicanus (Kerr, 1792) – igłozwierz meksykański
- Coendou rufescens (J.E. Gray, 1865) – jeżownica górska
- Coendou quichua O. Thomas, 1899 – koendu włochaty
- Coendou bicolor (Tschudi, 1844) – koendu dwubarwny
- Coendou nycthemera (Olfers, 1818) – konedu czarny
- Coendou speratus Mendes Pontes, Gadelha, Melo, Sá, Loss, Caldara, L.P. Costa & Leite, 2013 – koendu kolczasty
- Coendou spinosus (F. Cuvier, 1823) – igłozwierz długokolcy
- Coendou insidiosus (Olfers, 1818) – igłozwierz pónocnobrazylijski
- Coendou vestitus O. Thomas, 1899 – igłozwierz kolumbijski
- Coendou pruinosus O. Thomas, 1905 – igłozwierz oszroniony
- Coendou ichillus Voss & M.N.F. Silva, 2001 – igłozwierz paskowany
- Coendou roosmalenorum Voss & M.N.F. Silva, 2001 – igłozwierz nadrzeczny
- Coendou melanurus (Wagner, 1842) – igłozwierz czarnoogonowy
Opisano również gatunki wymarłe[36]:
- Coendou kleini (Frazier, 1981)[37] (Stany Zjednoczone; plejstocen)
- Coendou magnus (Lund, 1839)[13] (Brazylia; plejstocen)
- Coendou poyeri (Hulbert, 1997)[38] (Stany Zjednoczone; pliocen)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Niepoprawna późniejsza pisownia Coendou Lacépède, 1799.
- ↑ a b c d Niepoprawna późniejsza pisownia Sinetheres F. Cuvier, 1822.
- ↑ Nowa nazwa dla Coendou Lacépède, 1799.
- ↑ Nowa nazwa dla Coendou Lacépède, 1799 ze względu na puryzm.
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Sphiggurus F. Cuvier, 1825.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Coendou, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ B.G. de Lacépède: Tableau des divisions, sous-divisions, ordres et genres des mammifères. Paris: Chez Plassan, Imprimeur-Librairie, 1799, s. 11. (fr.).
- ↑ É. Geoffroy Saint-Hilaire: Catalogue des Mammifères du Museum National d’histoire naturelle. Paris: 1803, s. 157. (fr.).
- ↑ J.G. Fischer von Waldheim: Tableaux synoptiques de zoognosie: publiés à l’usage de ses élèves à l’Université Impériale de Moscou. Mosquae: de l’Imprimerie de l’Université Impériale, 1808, s. kol. 4. (fr.).
- ↑ J.G. Fischer von Waldheim: Zoognosia tabulis synopticis illustrata, in usum praelectionum Academiae imperialis medico-chirugicae mosquensis edita. Cz. 3. Mosquae: Nicolai S. Vsevolozsky, 1814, s. 103. (łac.).
- ↑ F. Cuvier. Examen des espèces du genre porc-épic, et formation des genres ou sous-genres Acanthion, Eréthizon, Sinéthère et Sphiggure. „Mémoires du Muséum d’Histoire Naturelle”. 9, s. 427, 1822. (fr.).
- ↑ a b F. Cuvier: Des dents des mammifères considérées comme caractères zoologiques. Paris: F.-G. Levrault, 1825, s. 256. (fr.).
- ↑ Lesson 1827 ↓, s. 290.
- ↑ Lesson 1827 ↓, s. 291.
- ↑ G.J. Billberg: Synopsis Faunae Scandinaviae. T. 1. Cz. 1: Mammalia. Holmiae: Ex officina typogr. Caroli Deleen, 1828, s. przed stroną 1. (łac.).
- ↑ G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation: pour servir de base a l’histoire naturelle des animaux et d’introduction a l’anatomie comparée. Wyd. 2. T. 1. Paris: Chez Déterville, 1829, s. 216. (fr.).
- ↑ J.F. von Brandt. Mammalium rodentium exoticorum novorum vel minus rite cognitorum Musei Academici Zoologici descriptiones et icones. „Mémoires de l’Académie impériale des sciences de St. Pétersbourg”. Sixieme Série. 3, s. 391, 1835. (łac.).
- ↑ a b P.W. Lund. Coup-d’oeil sur les espèces éteintes de Mammifères du Brésil extrait de quelques mémoires présentés à l’Académie royale des Sciences de Copenhague. „Annales des Sciences Naturelles, Zoologie”. Seconde Série. 11, s. 227, 1839. (fr.).
- ↑ C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Für gebildete Leser aller Stände, besonders für die reifere Jugend und ihre Lehrer. Breslau: A. Schulz, 1842, s. 100. (niem.).
- ↑ J.E. Gray. Notice of an apparently Undkscribed Species of American Porcupine. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1865, s. 321, 1865. (ang.).
- ↑ E. Liais: Climats, géologie, faune et géographie botanique du Brésil. Paris: Garnier Frères, 1872, s. 532. (fr.).
- ↑ A.L. Herrera: Sinonimia vulgar y cientifica de los principales vertebrados mexicanos. Mexico: Officina Tipografica de la Secretan’a de Foment, 1899, s. 16. (hiszp.).
- ↑ a b A. de Miranda Ribeiro. The New-born of the Brazilian Tree-Porcupine (Coendou prehensilis Linn.) and of the Hairy Tree-Porcupine (Sphingurus villosus F. Cuv.). „Proceedings of the Zoological Society of London”. 106 (4), s. 974, 1936. DOI: 10.1111/j.1469-7998.1936.tb06297.x. (ang.).
- ↑ a b F.H. Menezes, J.A. Feijó, H. Fernandes-Ferreira, I.R. da Costa & P. Cordeiro-Estrela. Integrative systematics of Neotropical porcupines of Coendou prehensilis complex (Rodentia: Erethizontidae). „Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research”. 59 (8), s. 2422, 2021. DOI: 10.1111/jzs.12529. (ang.).
- ↑ a b c d e Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 287–288. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ Z. Kraczkiewicz: Ssaki. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne – Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 548–550. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c Emmons 2016 ↓, s. 393–397.
- ↑ a b V. Gorbunova, M.J. Bozzella & A. Seluanov, Rodents for comparative aging studies: from mice to beavers, „AGE”, 2-3, 2008, s. 111–119, DOI: 10.1007/s11357-008-9053-4, ISSN 0161-9152, PMID: 19424861, PMCID: PMC2527635 [dostęp 2016-03-21] (ang.).
- ↑ M.R. Nowak, Walker’s Mammals of the World, „The Johns Hopkins University Press”, 1999, ISBN 0-8018-5789-9.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 194.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 633.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 641.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 950.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 171.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 249.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 25.
- ↑ Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 63, OCLC 637083062 (ang.).
- ↑ R.S. Voss, C. Hubbard & S.A. Jansa. Phylogenetic relationships of New World porcupines (Rodentia, Erethizontidae): implications for taxonomy, morphological evolution, and biogeography. „American Museum Novitates”. 3769, s. 1-36, 2013. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Higher Taxonomy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.10) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-03-06]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Coendou Lacépède, 1799, Hesperomys project (Version 23.2.0), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-03-06] (ang.).
- ↑ M.K. Frazier. A revision of the fossil Erethizontidae of North America. „Bulletin of the Florida State Museum”. Biological Sciences. 27 (1), s. 43, 1981. (ang.).
- ↑ R.C. Hulbert, Jr.. A new Late Pliocene porcupine (Rodentia: Erethizontidae) from Florida. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 17 (3), s. 624, 1997. DOI: 10.1080/02724634.1997.10011010. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- R.-P. Lesson: Manuel de mammalogie, ou histoire naturelle des mammiferes. Paris: J. B. Bailliere, 1827, s. 1–441. (ang.).
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
- L. Emmons: Family Abrocomidae (Inca Rats and Chinchilla Rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 372–397. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).