Kojiki
Kojiki (jap. 古事記 Kojiki) – dzieło mające stanowić oficjalną historię Japonii, spisane w 712 roku przez wysokiej rangi urzędnika dworskiego, Ō-no Yasumaro (jap. 太安万侶), na rozkaz cesarzowej Gemmei (także Gemmyō, 661–721), która panowała w latach 707–715[1]. Składa się ono z trzech zwojów:
- pierwszy zawiera mity i legendy, opisuje proces rozdzielenia nieba i ziemi, stworzenia Japonii oraz zesłanie boskiego wnuka na ziemię;
- drugi to dzieje pierwszego cesarza Japonii, legendarnego Jimmu i opis panowania piętnastu kolejnych władców;
- trzeci to dzieje osiemnastu kolejnych władców, poczynając od cesarza Nintoku (IV w.), a kończąc na cesarzowej Suiko (593–628).
Kojiki jest pierwszym zachowanym japońskim dziełem historiograficznym (nie zachował się oryginał, najstarsza znaleziona kopia pochodzi z 1371 roku). Prawdopodobnie powstało na podstawie wcześniejszych źródeł. Tekst został spisany znakami chińskimi traktowanymi znaczeniowo lub fonetycznie.
W Polsce Kojiki czyli Księga dawnych wydarzeń opublikowana została po raz pierwszy w 1986 (Państwowy Instytut Wydawniczy) roku. Księgę przetłumaczył i opatrzył przypisami profesor Uniwersytetu Warszawskiego, Wiesław Kotański, światowy autorytet w badaniach nad Kojiki. Wcześniej, w roku 1983, nakładem wydawnictwa Iskry pojawiło się studium na ten temat, Japońskie opowieści o bogach, również autorstwa Kotańskiego[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wiesław Kotański: Kojiki. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986, s. 12. ISBN 83-06-00223-7.