Kolagi (rejon miadzielski)
54°47′49″N 27°31′37″E/54,796944 27,526944| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 54°47′49″N 27°31′37″E/54,796944 27,526944
| |
Kolagi – dawna wieś. Tereny na których była położona, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Budsław.
Inna nazwa miejscowości to Małe Kolagi.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego[1].
W latach 1921–1945 zaścianek a następnie wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[2] (od 1926 w województwie wileńskim[3]), w powiecie duniłowickim (od 1926 w powiecie wilejskim)[4], w gminie Budsław[5][6].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało wieś 25 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Były tu 4 budynki mieszkalne[5]. W 1931 w 5 domach zamieszkiwało 29 osób[6].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Budsławiu. Podlegała pod Sąd Grodzki w Krzywiczach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Budsławiu[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolagi, zaścianek, powiat wilejski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 257.
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 20.
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 57.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 728.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kolagi, zaścianek, powiat wilejski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 257.