Kolcogłowiec australijski

Kolcogłowiec australijski
	Hydrophis peronii
	(A.M.C. Duméril, 1853)
	; rysunek autorstwa Giorgio Jana z 1860
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Rodzina	zdradnicowate
Podrodzina	Hydrophiinae
Rodzaj	Hydrophis
Gatunek	kolcogłowiec australijski
Synonimy
	Acalyptus peronii Duméril, 1853; Acalyptus superciliosus Peroni — Duméril & Bibron, 1854; Acalyptus superciliosus — Fischer, 1856; Acalyptophis peronii — Boulenger, 1896; Pseudodisteira horrida Kinghorn, 1926; Acalyptophis peroni — Harding & Welch, 1980; Acalyptophis peronii — Cox et al., 1998; Acalyptophis peronii — Murphy, Cox & Voris, 1999; Acalyptophis peronii — Cogger, 2000; Hydrophis peronii — Sanders et al., 2012; Acalyptophis peronii — Wilson & Swan, 2010;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kolcogłowiec australijski^[4] (Hydrophis peronii) – gatunek węża z podrodziny Hydrophiinae w obrębie rodziny zdradnicowatych (Elapidae)^[2]. Jest to jedyny znany nauce gatunek morskiego węża z kolcem na głowie. Jak inni przedstawiciele rodziny Elapidae, jest jadowity^[2].

Klasyfikacja

Gatunek ten często wydzielany był do monotypowego rodzaju Acalyptophis^[2]^[5].

Budowa

Jest to wąż średniej wielkości. Średnica jego szyi stanowi jedynie jedną trzecią do dwóch piątych średnicy najgrubszej części jego ciała^[6]. Posiada niewielkich rozmiarów głowę. Jego ogon wykazuje spłaszczenie boczne. Łuski supraokularne są uniesione, a ich wolne krawędzie są zaostrzone^[6]. Gatunek ten osiąga długość od czubka pyska do naturalnego otworu ciała do 123 cm^[7]. Grzbietowa powierzchnia ciała zabarwiona jest szarawo, bladooliwkowo bądź na kolor opalenizny, z ciemnym krzyżowaniem o liniach węższych niż przestrzenie pomiędzy nimi, ze zwężaniem ku bokom ciała. Brzuszna strona ciała ubarwiona jest jednolicie białawo lub też pokrywają ją serie ciemnych krzyżyków, na zmianę z cętkami^[6].

Na szyi istnieje 18–24 rzędów łusek, niekiedy liczba ta wynosi 27. Tułów pokrywa takich rzędów 23–31, rzadziej zaś 21–31^[2].

Rozmieszczenie geograficzne

Hydrophis peronii spotykany jest w Zatoce Tajlandzkiej w Tajlandii^[8], w Wietnamie, na Morzu Południowochińskim, na wybrzeżu Guangdong i w Cieśninie Tajwańskiej, na Filipinach, w Indonezji, na Nowej Gwinei, w Nowej Kaledonii, na Wyspach Morza Koralowego, u wybrzeży Papui-Nowej Gwinei^[2] i Australii (Terytorium Północne, Queensland, Australia Zachodnia)^[2]^[7].

Typowa lokalizacja tego gatunku to Nowa Holandia (dawniej tak nazywano Australię)^[2].

Pożywienie

Wąż ten żywi się rybami, zwłaszcza z rodziny babkowatych, zjada też krewetki z rodzaju Alpheus^[7].

Rozmnażanie

Jest to gatunek żyworodny. Pojedyncza samica wydaje na świat do 10 młodych^[7].

Przypisy

↑ Hydrophis peronii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ P. Uetz & J. Hallermann, Hydrophis peronii, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2025-06-10] (ang.).
↑ Hydrophis peronii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ W. Jaroniewski: Jadowite węże świata. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1984. ISBN 83-02-00977-6.
↑ Acalyptophis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-01-07] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Boulenger, G.A.: Catalogue of the Snakes in the British Museum (Natural History), Volume III. 1896, s. 269–270. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Hydrophis peronii — Horned Sea Snake. [w:] Species Profile and Threats Database [on-line]. Department of Climate Change, Energy, the Environment and Water. [dostęp 2025-06-11]. (ang.).
↑ Cox, M.J. (1991). The Snakes of Thailand and their Husbandry. Malabar, Florida: Krieger.

[itis-1] Hydrophis peronii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[rd-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ P. Uetz & J. Hallermann, Hydrophis peronii, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2025-06-10] (ang.).

[iucn-3] Hydrophis peronii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Jaroniewski-4] W. Jaroniewski: Jadowite węże świata. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1984. ISBN 83-02-00977-6.

[5] Acalyptophis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-01-07] (ang.).

[Boulenger-6] Boulenger, G.A.: Catalogue of the Snakes in the British Museum (Natural History), Volume III. 1896, s. 269–270. (ang.).

[gov.au-7] Hydrophis peronii — Horned Sea Snake. [w:] Species Profile and Threats Database [on-line]. Department of Climate Change, Energy, the Environment and Water. [dostęp 2025-06-11]. (ang.).

[8] Cox, M.J. (1991). The Snakes of Thailand and their Husbandry. Malabar, Florida: Krieger.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]