Kolumbarium
Kolumbarium – prostopadłościenna lub niekiedy kopulasta budowla cmentarna z czasów rzymskich i wczesnochrześcijańskich, występująca wyłącznie w Rzymie i pełniąca funkcję zbiorowego grobowca dla kilkuset zmarłych. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa columba (gołębica).
Kolumbarium pojawiło się w czasach cesarza Augusta w I w. p.n.e. Kolumbarium to budowla podziemna z niszami w ścianach wewnętrznych ustytuowanych w piętrowych rzędach. Nisze przeznaczone były na urny z prochami zmarłych i opatrzone marmurowymi tabliczkami z ich imionami. Pod ścianami, na posadzce ustawiano sarkofagi. Wnętrze zdobiono zazwyczaj freskami i stiukami.
Przykładem tej architektury są zachowane XIX-wieczne kolumbaria na Cmentarzu Bernardyńskim na Zarzeczu w Wilnie. Istniały one też do chwili dewastacji na cmentarzu na Rossie w Wilnie[1].
W obecnych czasach kolumbaria buduje się na cmentarzach w pobliżu krematoriów.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Józef Krajewski: Wilno i okolice: Przewodnik. Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2013, s. 157 i 240. ISBN 978-83-62460-33-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 75. ISBN 83-85001-89-1.
