Kombi (nadwozie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kombi – typ nadwozia samochodu osobowego o wydłużonej tylnej części, zazwyczaj przeznaczonej na bagaż. W odróżnieniu od typu hatchback wysokość kabiny nie zmniejsza się aż do samego końca samochodu; szyb z boku jest po trzy, a nie po dwie; tylna szyba nie jest tak mocno odchylona od pionu. Jest to nadwozie dwubryłowe.

Z reguły współczesne samochody kombi mają relingi dachowe umożliwiające montaż dodatkowego bagażnika na rowery, narty, a nawet box dachowy, zazwyczaj mają pięcioro drzwi. Można spotkać jednak trzydrzwiowe odmiany, jak np. oferowany do początku lat 90. XX w. Trabant Universal, studyjny model Renault Clio Grandtour Concept, a także Opel Kadett E. Trzydrzwiowe, jak i niektóre pięciodrzwiowe kombi, posiadające mniejszy bagażnik (jak Peugeot 206 SW i jego następca – 207 SW), pełnią rolę kombi lifestylowego o sportowej linii nadwozia. Popyt na takie samochody zaowocował również wprowadzeniem Mini Clubmana, które bazuje na koncepcjach z lat 60. takich jak Austin Mini Countryman i Mini Morris Traveller.

W latach 1960–1970, szczególnie w USA, panowała moda na 3-drzwiowe kombi, produkowane głównie przez GM, Forda, Chevroleta, Edsela i Cadillaca. Jednak po upływie paru lat sami właściciele zauważyli, że jest to rozwiązanie niepraktyczne, auta z każdym rokiem stawały się coraz mniej popularne i sprzedawały się coraz gorzej, aż w końcu zaprzestano produkcji.

Do nadwozi typu kombi zalicza się również większość aut terenowych. Samochody typu kombi nadają się na karetki Pogotowia Ratunkowego (umożliwiają przewiezienie do szpitala chorego na noszach).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]