Komenda Rejonu Uzupełnień Bydgoszcz Powiat

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Komenda Rejonu Uzupełnień Bydgoszcz Powiat
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Bydgoszcz Powiat
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1920

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU Bydgoszcz
PKU Bydgoszcz Powiat

Komendanci
Pierwszy

płk Adam Nowosilski

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

garnizon Bydgoszcz

Podległość

DOGen. Poznań
DOK VIII

Skład

PKU typ I, II

Komendy rejonów uzupełnień OK VIII

Komenda Rejonu Uzupełnień Bydgoszcz Powiat (KRU Bydgoszcz Powiat) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 1921 roku PKU Bydgoszcz była podporządkowana Dowództwu Okręgu Generalnego „Poznań” i obejmowała swoją właściwością miasto Bydgoszcz oraz powiaty: bydgoski, chodzieski i wyrzyski[2].

15 listopada 1921 roku, po wprowadzeniu podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wprowadzeniu pokojowej organizacji służby poborowej, dotychczasowa PKU Bydgoszcz została podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VIII i obejmowała swoją właściwością powiaty: bydgoski i wyrzyski, natomiast powiat chodzieski został włączony do PKU Szubin. W każdym z miast powiatowych rezydował oficer ewidencyjny[3][4][5][6].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[7], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[6]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[8][9]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[10].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[8]. W skład PKU Bydgoszcz wchodziły trzy referaty: I) referat administracji rezerw, II) referat poborowy i referat inwalidzki[8]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[11][12][13].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[14].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Bydgoszcz normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[15]

Z dniem 10 stycznia 1927 roku została zlikwidowana PKU Szubin, a powiaty szubiński i chodzieski włączone w skład okręgu poborowego PKU Bydgoszcz. Równocześnie powiat sępoleński został wyłączony z PKU Starogard i włączony do PKU Bydgoszcz, która otrzymała skład osobowy typ I[16].

Jesienią 1930 roku na obszarze Okręgu Korpusu Nr VIII została utworzona PKU Bydgoszcz Miasto, która administrowała miastem Bydgoszcz. Jednocześnie dotychczasowa PKU Bydgoszcz została przemianowana na PKU Bydgoszcz Powiat i zaliczona do II typu składu osobowego PKU. Od tego czasu PKU Bydgoszcz Powiat administrowała powiatami: bydgoskim, chodzieskim, sępoleńskim, szubińskim i wyrzyskim[15].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[17].

PKU Bydgoszcz Powiat razem z PKU Bydgoszcz Miasto miała swoją siedzibę przy ul. Gen. Bema 17[18].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Bydgoszcz Powiat została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Bydgoszcz Powiat przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[19], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[20]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Bydgoszcz Powiat normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[21].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: bydgoski, chodzieski, sępoleński, szubiński i wyrzyski[1].

Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU Bydgoszcz oraz PKU i KRU Bydgoszcz Powiat, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwisko Okres pełnienia funkcji Kolejne stanowisko (dalsze losy)
płk piech. Adam Nowosilski od 14 I 1920[22]
por. piech. Józef Śmielecki od 22 V 1920[23]
płk piech. Zdzisław Załuski do 23 V 1923[24] Szef Poborowy DOK IX
ppłk piech. Władysław Liber 23 V 1923[24] – II 1927[25] stan spoczynku z dniem 30 IV 1927
mjr piech. Teofil Burakowski III 1927[26] – III 1928[27] kierownik I referatu PKU Pińsk
ppłk piech. Antoni Andrzej Kadernuszka III 1928[28] – II 1929[29] dyspozycja dowódcy OK VIII
ppłk piech. Bolesław Konstanty Sobolewski III 1929[30] – VIII 1931[31] komendant PKU Kraków Miasto
ppłk piech. Edmund Effert VIII 1931[31] – III 1934[32] dyspozycja dowódcy OK VIII
mjr piech. Roman Gutkowski[a] VI 1934[38] – 1939[39]
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[40][41]
I referent kpt. piech. Bolesław Cenzartowicz 1923 – 1924
II referent por. piech. Marian Stefan Nowacki 1923 – 1924
referent inwalidzki urzędnik wojsk. Jan Kowala 1923[42]
oficer instrukcyjny por. piech. Stanisław Polinkiewicz 1923 – IV 1924[43] 61 pp
kpt. piech. Jan Demkow IV 1924[43] – II 1926[44] kierownik I referatu
oficer ewidencyjny na powiat bydgoski urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Czesław Aleksander Nabel od 1 XI 1922[45], był w 1924
oficer ewidencyjny na powiat wyrzyski urzędnik wojsk. X rangi Władysław III Kowalewski 1 XI 1922[45] – II 1925[46][47] OE Konstantynów PKU Biała Podlaska
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[48][49][50][51][52]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

kpt. / mjr piech. Jan Demkow II – VI 1926[53] kierownik I referatu PKU Kowel
mjr piech. Mieczysław Żyromski IX 1926[54] – II 1927[26] komendant PKU Częstochowa
kpt. adm. (gosp.) Tadeusz Woyciechowski[b] XI 1927[57][58] – 20 III 1931[59] płatnik Centr. Wyszk. Podofic. Lot.
kpt. piech. Józef Grudziecki[c] od XI 1930[61] – 31 VIII 1933[62] stan spoczynku
kierownik II referatu poborowego kpt. piech. Bolesław Cenzartowicz II – III 1926[63] 62 pp
por. piech. Marian Stefan Nowacki III 1926[64] – 29 II 1928[65] stan spoczynku
por. kanc. Fryderyk Andrzej Honzatko[d] 29 II 1928[73] – 1 VIII 1932[74] praktyka u płatnika 62 pp
kpt. piech. Bronisław Górniak 1932[75] i w VI 1935
referent inwalidzki por. kanc. Czesław Nabel II – XII 1926[76] PKU Nowy Targ
por. piech. Józef Stanisław Dapiński[e] X 1927[81] – IV 1929[82] dyspozycja Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej
referent por. piech. Marian Stefan Nowacki II – III 1926 kierownik II referatu
por. kanc. Witold Kolubiński III 1926[83] – 30 IX 1928[84] stan spoczynku
kpt. adm. (san.) Tadeusz Słupczyński VII 1929[85] – VI 1930[86] kierownik I referatu PKU Pińsk
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[39][f]
kierownik I referatu ewidencji kpt. adm. (piech.) Bronisław Górniak[g] był w III 1939
kierownik II referatu uzupełnień kpt. adm. (art.) Jan Szymanowski[h] był w III 1939

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Roman Gutkowski (ur. 6 listopada 1893) z byłej c. i k. Armii. Major ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 roku w korpusie oficerów piechoty. Był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych (trzykrotnie) i Medalem Niepodległości[33]. W lipcu 1929 roku został przesunięty w 78 pp ze stanowiska oficera sztabowego pułku na stanowisko dowódcy baonu[34]. We wrześniu 1930 roku ogłoszono jego przeniesienie z 78 pp do PKU Jarocin na stanowisko kierownika I referatu[35]. W styczniu następnego roku ten przydział został unieważniony[36]. W czerwcu 1934 roku został przeniesiony z 78 pp do PKU Bydgoszcz Powiat na stanowisko komendanta. W latach 1950–1970 pozostawał w zainteresowaniu operacyjnym służb bezpieczeństwa PRL z tytułu swojej służby w Wojsku Polskim[37].
  2. ↑ Kpt. Tadeusz Henryk Jakub Woyciechowski (ur. 13 marca 1894) był odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych (trzykrotnie). W 1932 roku w Składnicy Materiału Intendenckiego Grudziądz[55]. Z dniem 31 sierpnia 1933 roku został przeniesiony w stan spoczynku[56].
  3. ↑ Kpt. piech. Józef Grudziecki (ur. 25 sierpnia 1887) był odznaczony Krzyżem Walecznych (czterokrotnie). Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty[60]. W listopadzie 1930 roku został przydzielony z 10 pp w Łowiczu do PKU Bydgoszcz Powiat na stanowisko kierownika I referatu.
  4. ↑ Kpt. int. Fryderyk Andrzej Honzatko[66] ur. 14 lutego 1892 roku w Rzeszowie, w rodzinie Fryderyka i Joanny z Madejów. W 1923 roku, jako urzędnik wojskowy w XI randze, pełnił służbę w PKU Szubin na stanowisku II referenta. W marcu 1924 roku został przydzielony do PKU Włocławek na stanowisko II referenta, a w lutym 1926 roku został zatwierdzony w tej komendzie na stanowisku kierownika II referatu poborowego. Z dniem 29 lutego 1928 roku został przydzielony do PKU Bydgoszcz na takie samo stanowisko. W czerwcu 1930 roku ogłoszono jego przeniesienie do 15 DP w Bydgoszczy na stanowisko kierownika kancelarii[67]. W styczniu następnego roku ogłoszono anulację tego przeniesienia[68]. Z dniem 1 sierpnia 1932 roku został przydzielony na praktykę u płatnika 62 pp. Po zakończeniu praktyki został przeniesiony do 11 dak w Bydgoszczy na stanowisko płatnika[69]. Z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[70]. W marcu 1939 roku pełnił służbę w 16 puł. w Bydgoszczy na stanowisku oficera gospodarczego[71], a w czasie kampanii wrześniowej 1939 roku walczył w szeregach 16 puł. na stanowisku oficera płatnika. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Wiosną 1940 roku został zamordowany w Katyniu[72].
  5. ↑ Kpt. piech. Józef Stanisław Dapiński (ur. 17 marca 1890) był odznaczony Medalem Niepodległości. W maju 1927 roku został przeniesiony służbowo z 61 pp do PKU Bydgoszcz na cztery miesiące[77]. W październiku tego roku został przydzielony do PKU Bydgoszcz na stanowisko referenta inwalidzkiego. W kwietniu 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z równoczesnym przydziałem do dyspozycji Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej, do 31 marca 1930 roku. W październiku 1931 roku został przeniesiony z 15 DP do 61 pp. Służył w nim w 1935 roku[78][79]. Był żonaty z Heleną Zacharek (ur. 21 czerwca 1894 w Kołomyi, zm. 31 grudnia 1960), nauczycielką. W maju 1943 roku żona poszukiwała męża, który został aresztowany w Brześciu[80].
  6. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[87].
  7. ↑ Kpt. adm. (piech.) Bronisław Górniak (ur. 3 lipca 1893) był odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości (25 stycznia 1933 roku)[88]. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty[89].
  8. ↑ Kpt. adm. (art.) Jan Szymanowski z dniem 1 kwietnia 1933 roku został przydzielony z 9 pal do PKU Bydgoszcz Powiat w celu odbycia praktyki poborowej[90].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11.
  3. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 38.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1461, 1480.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1330, 1350.
  6. ↑ a b Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  7. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  8. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  9. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  10. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
  12. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
  13. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
  15. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  16. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 2 z 21 stycznia 1927 roku, poz. 15.
  17. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  18. ↑ Księga Adresowa Miasta Bydgoszczy: 1936/37. Bydgoszcz: Jan Miernik, 1936, s. XVI.
  19. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  20. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  21. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 31 stycznia 1920 roku, s. 35.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 435.
  24. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 5 czerwca 1923 roku, s. 376.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 38, 44.
  26. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 65.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 93.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 92.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 77.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.
  31. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 233.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
  33. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 34, 606.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 296.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 46.
  37. ↑ Oddziałowe Archiwum IPN w Katowicach sygn. Ka 04/3360.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  39. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 844.
  40. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1461, 1560, 1563.
  41. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1330.
  42. ↑ Ewidencja personelu cywilnego. Załącznik do rozkazu DOK VIII nr 7 pkt 2 z 16 stycznia 1923roku.
  43. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 8 kwietnia 1924 roku, s. 192.
  44. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 5.
  45. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 18 listopada 1922 roku, s. 835.
  46. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 8 lutego 1925 roku, s. 64.
  47. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 25 marca 1925 roku, s. 168, sprostowanie.
  48. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 17.
  49. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 117, 144, 155, 828.
  50. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 511.
  51. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 11, 35.
  52. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 24, 34.
  53. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 28 czerwca 1926 roku, s. 199.
  54. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 20 września 1926 roku, s. 310.
  55. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 372, 862.
  56. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 184.
  57. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 308.
  58. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 379, sprostowanie przydziału.
  59. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 23.
  60. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 43.
  61. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 13.
  62. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933 roku, s. 118.
  63. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 83.
  64. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 87.
  65. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 27.
  66. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 102, sprostowano imię z „Fryderyk” na „Fryderyk Andrzej”.
  67. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 218.
  68. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 48.
  69. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 88.
  70. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 182.
  71. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 344, 700.
  72. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 207.
  73. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 26.
  74. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 436.
  75. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 417.
  76. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 16 grudnia 1926 roku, s. 442.
  77. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 134.
  78. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 327.
  79. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 81, 589.
  80. ↑ Poszukiwania. „Orzeł Biały”. 17 (56), s. 9, 1943-05-03. 
  81. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 301.
  82. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 113.
  83. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 86.
  84. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 238.
  85. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 204.
  86. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 205.
  87. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  88. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933 roku, s. 60.
  89. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 41, 589.
  90. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 85.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Komenda_Rejonu_Uzupełnień_Bydgoszcz_Powiat&oldid=71102776”