Komenda Rejonu Uzupełnień Postawy
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1927 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
PKU Postawy |
| Komendanci | |
| Pierwszy |
ppłk piech. Jan Balsewicz |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
| Skład |
PKU typ II |
Komenda Rejonu Uzupełnień Postawy (KRU Postawy) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Historia komendy[edytuj | edytuj kod]
Z dniem 1 października 1927 roku na terenie Okręgu Korpusu Nr III została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Postawy, obejmująca powiaty: postawski i dziśnieński[2]. Powiat postawski (do 1 stycznia 1926 roku – powiat duniłowicki) został wyłączony z PKU Mołodeczno w Wilejce, natomiast powiat dziśnieński z PKU Święciany[3].
PKU Postawy funkcjonowała na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej oraz rozporządzeń wykonawczych do tejże ustawy[4], a także „Tymczasowej instrukcji służbowej dla PKU”, wprowadzonej do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[5]
Zadania i organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej. W skład PKU Postawy wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[6].
W marcu 1930 roku PKU Postawy nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr III i administrowała powiatami: postawskim i dziśnieńskim[7]. W grudniu tego roku posiadała skład osobowy typ II.
31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[8].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Postawy została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Postawy przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[9], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[10]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Postawy normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[11].
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr III, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: postawski i dziśnieński[1].
Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych pełniących służbę w PKU i KRU Postawy, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.
| Komendanci | ||
|---|---|---|
| Stopień, imię i nazwisko | Okres pełnienia funkcji | Kolejne stanowisko (dalsze losy) |
| ppłk piech. Jan Balsewicz | VII 1927[12] – IV 1928[13] | komendant PKU Łódź Miasto II |
| ppłk piech. Artur Manowarda | XI 1928 – II 1929[14] | dyspozycja dowódcy OK III |
| mjr piech. Eugeniusz Michał Kamiński | III 1929[15] – VIII 1933[16] | komendant PKU Przemyśl |
| mjr piech. Aleksander Klukowski | IX 1933[17] – III 1934[18] | dyspozycja dowódcy OK III |
| mjr piech. Józef I Jakubowski | VI 1934 – VII 1935[19] | dyspozycja dowódcy OK III |
| mjr piech. Karol Strumiłło-Pietraszkiewicz[a] | VIII 1935[22] – 1939[23] | |
| Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1927–1938[24][25][26] | |||
|---|---|---|---|
| kierownik I referatu administracji rezerw
i zastępca komendanta |
mjr piech. Eugeniusz Michał Kamiński | X 1927[27] – III 1929 | komendant PKU |
| mjr piech. Franciszek I Pytel[b] | III 1929[31] – 31 V 1930[32] | stan spoczynku | |
| kpt. piech. Wacław Hass[c] | IX 1930[34] – VII 1935[35] | dyspozycja dowódcy OK III | |
| kierownik II referatu poborowego | por. piech. Hipolit Hubar | od VII 1927[36], był w VI 1935 | |
| referent | ppor. / por. adm. (gosp.) Cyryl Antoni Krajewski[d] | VII 1927[38] – IX 1930[39] | płatnik 1 dyonu sam. panc. |
| Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[23][e] | |||
| kierownik I referatu ewidencji | kpt. adm. (piech.) Hipolit Hubar[f] | 1938 – 1939 | |
| kierownik II referatu uzupełnień | rtm. adm. (kaw.) Zygmunt Stanisław Wendorff | był w III 1939 | |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mjr piech. Karol Strumiłło-Pietraszkiewicz (ur. 6 stycznia 1896) został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości (23 grudnia 1933 roku). Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów piechoty[20]. W czerwcu 1933 roku został przeniesiony z KOP do 76 pp na stanowisko dowódcy baonu[21].
- ↑ Mjr piech. Franciszek I Pytel (ur. 31 stycznia 1889) był odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie). Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty[28]. W kwietniu 1928 roku został przeniesiony z 7 pp Leg. do 73 pp w Katowicach na stanowisko kwatermistrza[29]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji PKU Katowice. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[30].
- ↑ Kpt. piech. Wacław Hass (ur. 28 września 1890) był odznaczony Krzyżem Walecznych. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty[33]. Był więźniem Obozu NKWD w Griazowcu.
- ↑ Cyryl Antoni Krajewski (ur. 29 marca 1899) był absolwentem Oficerskiej Szkoły Administracji. Z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[37]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą plutonu gospodarczo-transportowego w dywizjonie rozpoznawczym Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej.
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[40].
- ↑ Kpt. adm. (piech.) Hipolit Hubar (ur. 28 czerwca 1896) był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[41]. Był więźniem Obozu NKWD w Griazowcu, a po uwolnieniu został członkiem Komisji Poborowej nr 2 w obozie griazowieckim[42].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169.
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 157.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 77.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 92.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 207.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 195.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38, 905.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 144.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 855.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122, 145, 157.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 521.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 28, 45, 89.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 301.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 87, 173.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 136.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 939.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 maja 1930 roku, s. 148.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 297.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 221.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 186.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 lipca 1927 roku, s. 197-198.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 302.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 310.
- ↑ Jaczyński 2012 ↓, s. 51.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwca 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Rocznik Oficerski rezerw. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Stanisław Jaczyński. Losy oficerów polskich ocalałych z zagłady na Wschodzie po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej, czerwiec-sierpień 1941 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 1 (239), 2012. Warszawa: Wojskowe Biuro Badań Historycznych. ISSN 1640-6281.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Jarosław Kowalewski: Historia Wojskowej Komendy Uzupełnień w Suwałkach. Wojskowa Komenda Uzupełnień w Suwałkach. [dostęp 2019-05-18].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.