Komenda Rejonu Uzupełnień Wołkowysk
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1927 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
PKU Wołkowysk |
| Komendanci | |
| Pierwszy |
ppłk Andrzej Bakun |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
| Skład |
PKU typ IV |
Komenda Rejonu Uzupełnień Wołkowysk (KRU Wołkowysk) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Historia komendy[edytuj | edytuj kod]
Z dniem 1 października 1927 roku na obszarze Okręgu Korpusu Nr III została utworzona Powiatowa komenda Uzupełnień Wołkowysk administrująca powiatem wołkowyskim województwa białostockiego, który został wyłączony z PKU Grodno[2].
W marcu 1930 roku PKU Wołkowysk była nadal podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie i administrowała powiatem wołkowyskim[3]. W grudniu tego roku komenda posiadała skład osobowy typ IV[4].
31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[5].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby poborowej, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Wołkowysk została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Wołkowysk przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[6], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[7].
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr III. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiat wołkowyski[1].
KRU Wołkowysk była jednostką mobilizującą. Komendant Rejonu Uzupełnień, zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, był odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji czterech jednostek:
- Komendy Placu typ I Wołkowysk,
- kompanii wartowniczej nr 4/32,
- Polowej Składnicy Map nr 3,
- Stacji Zbornej Wołkowysk[8].
Ostatnia z wymienionych jednostek była mobilizowana w I rzucie mobilizacji powszechnej, natomiast pozostałe w alarmie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem czerwonym. Pod względem mobilizacji materiałowej KRU Wołkowysk była przydzielona do 3 Pułku Strzelców Konnych[8]. Po ogłoszeniu mobilizacji KRU Wołkowysk funkcjonowała w oparciu o etat pokojowy, a pod względem ewidencji i uzupełnień była przydzielona do Ośrodka Zapasowego 29 DP[9].
Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
- Komendanci
- ppłk piech. Andrzej Bakun (IX 1927[10] – IV 1928 → dyspozycja dowódcy OK III[11])
- płk art. Czesław Mączyński (IV 1928[12] – II 1929 → dyspozycja dowódcy OK III[13])
- mjr art. Aleksander Kawecki (III 1929[14] – 28 II 1930 → stan spoczynku[15])
- mjr piech. Władysław Jaskólski (IX 1930[16] – IV 1932 → stan spoczynku z dniem 30 VI 1932)
- ppłk piech. Antoni Mieczysław Matarewicz (1 V 1932[17] – XI 1935 → komendant PKU Brześć)
- ppłk piech. Władysław Liro (XI 1935 – 1938 → szef Wydziału Studiów w Dowództwie Broni Pancernych MSWojsk.)
- mjr piech. Zygmunt Kubisz (1939)
- kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta
- kpt. piech. Józef Cholewa (od IX 1927)
- mjr piech. Władysław Jaskólski (III 1929 – IX 1930 → komendant PKU)
- kpt. piech. Mieczysław Odon Dmowski (IX 1930 – VI 1938 → kierownik I referatu KRU)
- kierownik II referatu poborowego
- referent – por. piech. Leopold Gadkowski (IX 1927 – IX 1930[28] → kierownik II referatu PKU Żywiec)
- komendant – mjr piech. Zygmunt Kubisz
- kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Mieczysław Odon Dmowski[c]
- kierownik II referatu uzupełnień – rtm. adm. (kaw.) Sergiusz Dekoński[d]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Władysław Świdziński ur. 9 lipca 1892 roku w rodzinie Mariana. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku[22]. W listopadzie 1928 roku został przydzielony z 17 pp do PKU Rzeszów na czteromiesięczną praktykę poborową[23]. W lipcu 1929 roku został przydzielony do PKU Drohobycz na stanowisko referenta[24], a we wrześniu 1930 roku do PKU Wołkowysk na stanowisko kierownika II referatu. W 1938 roku będąc w stanie spoczynku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi „za całokształt zasług w służbie wojskowej”[25]. W 1940 roku został zamordowany w Bykowni[26].
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[30].
- ↑ Mieczysław Odon Dmowski ur. 18 listopada 1891 roku. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty. Był odznaczony Krzyżem Walecznych[31]. W 1938 roku, jako kapitan administracji (grupa administracyjna) został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[32].
- ↑ Sergiusz Dekoński ur. 16 listopada 1894 roku. Na stopień rotmistrza został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku. Pełnił służbę w 19 puł w Ostrogu[33], 10 psk w Łańcucie[34] i 3 psk w Wołkowysku[35]. W grudniu 1934 roku został przydzielony do 30 DP w Kobryniu na stanowisko oficera taborowego[36]. Zmarł 26 marca 1970 roku. Został pochowany na cmentarzu w walijskim mieście Wrexham[37].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 763.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 794.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 26 września 1927 roku, s. 286.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 128.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 158.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 78.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 92.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 31 grudnia 1929 roku, s. 441.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 28.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220–221, 223.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 527.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 9, 35, 53.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 57.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 340.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 50.
- ↑ Straceni na Ukrainie 1994 ↓, s. 96.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 13.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 861.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 41.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 39.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 637, 682.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 595, 605.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 148, 657.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 262.
- ↑ Cmentarz Wrexham. findaburial.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-22)]..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwca 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 4: Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie. Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej i Polska Fundacja Katyńska, 1994. ISBN 83-87893-79-X.