Komin Będkowicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Komin Będkowicki
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Dolina Będkowska, Wąwóz Będkowicki

Właściciel

prywatny

Długość

18 m

Deniwelacja

6 m

Wysokość otworów

390 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

30 m

Ekspozycja otworów

ku NW

Kod

J.Olk.I-07.78

Położenie na mapie gminy Wielka Wieś
Mapa konturowa gminy Wielka Wieś, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Komin Będkowicki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Komin Będkowicki”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Komin Będkowicki”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Komin Będkowicki”
Ziemia50°10′00″N 19°44′53″E/50,166667 19,748139
Strona internetowa

Komin Będkowickijaskinia w Dolinie Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Znajduje się w Będkowicach w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś[2].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia znajduje się w górnej części jaru będącego orograficznie lewym odgałęzieniem Wąwozu Będkowickiego (ten z kolei jest lewym odgałęzieniem Doliny Będkowskiej). Dno górnej części tego jaru jest płaskie i trawiaste, a w jego lewym zboczu jest niewielka wapienna skała z głęboko wciętym kominem. U jego podstawy jest szczelinowaty otwór jaskini. W głębi znajduje się niewielka salka. Z jej prawej strony odgałęzia się ciasna szczelina, której dalsza część jest dla człowieka niedostępna. Na lewo odchodzi trzymetrowy korytarzyk, z którego szczeliną można dostać się do górnej, znajdującej się na poprzecznej szczelinie i nieco większej salki. Z jej lewej strony znajduje się wnęka, natomiast szczelina na wprost staje się niedostępna. Z prawej strony znajduje się jeszcze jeden, również niedrożny otwór[1].

Jaskinia powstała w późnojurajskich wapieniach skalistych na poprzecznych szczelinach, które uległy rozmyciu. Spąg skalisty z warstewką gruzu, gleby i liści. Nacieki w postaci mleka wapiennego, nacieków grzybkowych i polew. Jaskinia jest sucha i przewiewna. Rozproszone światło słoneczne dochodzi do końca. Przy otworach rozwijają się glony, mchy, porosty i paproć zanokcica skalna. Ze zwierząt obserwowano motyle szczerbówka ksieni (Scoliopteryx libatrix), paśnik jaskiniowiec (Triphosa dubitata), rusałka pawik (Inachis io), muchówki, kosarze i pająki (m.in. sieciarza jaskiniowego) i bezskorupowe ślimaki[1].

Jaskinia została odkryta przez M. Pawlikowskiego 11 listopada 2008 roku. Jej plan sporządził J. Nowak[1].

|} W skałach Wąwozu Będkowickiego jest kilka jaskiń: Grota Będkowicka, Komin Będkowicki, Okap Będkowicki, Schronisko nad Bramą Będkowską, Schronisko w Bramie Będkowskiej, Tunel Będkowicki, Tunel nad Bramą Będkowską, Tunel za Iglicą w Wąwozie za Bramą Będkowską[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Jakub Nowak, Jerzy Grodzicki, Komin Będkowicki, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-05-15].
  2. Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2021-05-15].