Komunistyczna Partia Czech i Moraw
| ||
| ||
| Państwo |  Czechy
| |
| Skrót | KSČM | |
| Lider | Vojtěch Filip | |
| Data założenia | 1990 | |
| Ideologia polityczna | narodowy komunizm, eurosceptycyzm | |
| Poglądy gospodarcze | socjalizm | |
| Liczba członków | 107 813 | |
| Grupa w Parlamencie Europejskim |
Europejska Partia Lewicy Zjednoczona Lewica Europejska – Nordycka Zielona Lewica | |
| Obecni posłowie | 15/200
| |
| Obecni senatorowie | 0/81
| |
| Obecni eurodeputowani | 1/21
| |
| Strona internetowa | ||
Czechy
 Ustrój i polityka Czech Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Polityka zagraniczna
|
Komunistyczna Partia Czech i Moraw (cz. Komunistická strana Čech a Moravy, KSČM) – partia komunistyczna działająca w Czechach. Partia zajmuje stanowisko narodowo-komunistyczne[1] i eurosceptyczne[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Partia powstała 31 marca 1990 jako organizacja terytorialna Komunistycznej Partii Czechosłowacji. Przewodniczącym został Jiří Svoboda. Początkowo działała w ramach federacji ze swoim słowackim odpowiednikiem – Komunistyczną Partią Słowacji. Gdy jednak ta ostatnia przekształciła się w Partię Lewicy Demokratycznej, federacja rozpadła się. Próby przekształcenia partii w ugrupowanie o charakterze socjaldemokratycznym nie powiodły się – na początku 1992 w wewnątrzpartyjnym referendum ponad 75% członków opowiedziało się za pozostawieniem w nazwie ugrupowania przymiotnika „komunistyczny”. W latach 1992–1993 od partii odłączyło się kilka pomniejszych ugrupowań, w tym stronnicy Miroslava Štěpána, oskarżający KSČM o „zbytnią uległość wobec kapitalistycznych realiów”. W czerwcu 1993 nowym przewodniczącym KSČM został Miroslav Grebeníček. Przez wszystkie lata działalności KSČM była jako kontynuatorka KSČ izolowana przez inne ugrupowania podczas tworzenia koalicji rządowych. 1 października 2005 nowym liderem partii został Vojtěch Filip. Wybory samorządowe i senackie w 2012 roku okazały się dla partii sukcesem. Komuniści zajęli drugie miejsce w skali kraju, wygrywając wybory lokalne w dwóch krajach uzyskując przy tym 68 mandatów i 12 senatorów[3][4].
Struktura[edytuj | edytuj kod]
Partia liczy ponad 100 000 członków. Najwyższym organem jest Zjazd, zwoływany co 4 lata. Między zjazdami najwyższą władzę stanowi Rada Centralna, licząca 94 członków. W terenie działa 14 Rad Krajowych.
Poparcie[edytuj | edytuj kod]
| Wybory | Poparcie | Zmiana punktów procentowych | Mandaty (Sejm) | Zmiana | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 1992[5] | 14,1% | - | 35 | - | |
| 1996 | 10,33% |  3,77
|
22 | 13
|
|
| 1998 | 11,03% |  0,7
|
24 | 2
|
|
| 2002 | 18,51% | 7,48
|
41 | 17
|
|
| 2006 | 12,81% | 5,7
|
26 | 15
|
|
| 2010 | 11,27% | 1,54
|
26 | - | |
| 2013[6] | 14,91% | 3,64
|
33 | 7
|
z powodu rozwiązania rządu, wybory odbyły się wcześniej |
| 2017 | 7,76% | 7,15
|
15 | 18
|
| Wybory | Poparcie | Zmiana punktów procentowych | Mandaty | Zmiana | L. miejsc dla Czech |
|---|---|---|---|---|---|
| 2004 | 20,26% | - | 6 | - | 24 |
| 2009 | 14,18% | 6,08
|
4 | 2
|
22 |
| 2014 | 10,98% | 3,2
|
3 | 1
|
21 |
| 2019 | 6,94% | 4,04
|
1 | 2
|
21 |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bozóki, A & Ishiyama, J (2002) The Communist Successor Parties of Central and Eastern Europe, s. 151
- ↑ Giovanni Barbieri Eurosceptic party performances in the 2014 European elections
- ↑ Czeskie wybory samorządowe – lewica górą. [dostęp 2012-10-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-23)].
- ↑ Czechy.PKW: Opozycja wygrała wybory samorządowe i senackie, gazeta.pl [dostęp: 14.10.2012]
- ↑ Koalicja Blok Lewicy
- ↑ Wybory 2013 – WYNIKI – Kłopotliwy pat, Czechy dalej niestabilne – blog cepol. cepol.salon24.pl. [dostęp 2017-11-24].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona partii (cz. • ang.)
