Kondensacja (mineralogia)

Kondensacja – w kontekście mineralogicznym łączenie się dwóch lub więcej jednakowych cząsteczek lub jonów kompleksowych w utwory bardziej złożone.

Zjawisko to połączone jest z wydzieleniem się mniejszych cząsteczek, na przykład H₂O, O₂. Podczas kondensacji jonów [SiO₄]⁴⁻ w magmie lub podczas krystalizowania skał metamorficznych następuje w związku z tym zubożenie krzemianów w tlen podczas reakcji:

[SiO₄]⁴⁻ + [SiO₄]⁴⁻ → [Si₂O₇]⁶⁻ + O₂

Kondensacja z wydzieleniem H₂O następuje podczas starzenia się żelu krzemionkowego, a więc w czasie jego krystalizacji w kwarc lub chalcedon.

Inny przykład: osad wodorotlenku Fe[OH]₃ bardzo pospolicie tworzący się na powierzchni Ziemi w wyniki kondensacji przeobraża się w goethyt (najtrwalszy minerał żelaza na powierzchni Ziemi); reakcja przebiega następująco:

Fe[OH]₃ + Fe[OH]₃ → FeO[OH] + H₂O

Urozmaicone są także zjawiska kondensacji wśród boranów, ponieważ bor posiada zdolność do tworzenia z tlenem anionów płaskich [BO₃] oraz tetraedrycznych [BO₄] i [B(O,OH)₄].

Literatura

• Bolewski A., Kubisz J., Żabiński W., Mineralogia ogólna, Wydawnictwa Geologiczne 1981, ISBN 83-220-0096-0
• Bolewski A., Mineralogia szczegółowa, Wydanie III, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1982, ISBN 83-220-0151-7
• Bolewski A., Manecki A., Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo PAE. Warszawa 1993, ISBN 83-85636-03-X
• Polański A., Geochemia i surowce mineralne, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1988, ISBN 83-220-0332-3
• Smulikowski K., Geochemia, Wydawnictwo Państwowego Instytutu Geologicznego, Warszawa 1952

Zobacz też

• krystalizacja