Konfederacja państw

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Konfederacja państw – związek państw oparty na umowie międzynarodowej w celu prowadzenia wspólnej polityki zagranicznej. Z reguły nie ma scentralizowanej władzy. Państwa tworzące konfederację pozostają suwerennymi podmiotami prawa międzynarodowego[1].

Związek państw[edytuj | edytuj kod]

Mimo nazwy, taką konfederacją nie była Konfederacja Granady (1858–1863).

Konfederacje w Polsce przedrozbiorowej[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Konfederacja (historia Polski).

Od czasów Zjednoczonego Królestwa Polskiego do rozbiorów konfederacja oznaczała lokalny lub ogólnopaństwowy związek szlachty, duchownych lub mieszczan utworzony dla osiągnięcia określonych celów; najsłynniejszymi były konfederacja tyszowiecka, konfederacja barska oraz konfederacja targowicka. W I Rzeczypospolitej konfederaci zwoływali sejm, obradujący wtedy pod węzłem konfederacji – wówczas uchwały mogły być zatwierdzane zwykłą większością głosów.

Ugrupowania polityczne[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie powyższe ugrupowania związane są z Adamem Słomką.

Organizacje oporu i niepodległościowe[edytuj | edytuj kod]

Związek zawodowy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W. Góralczyk, Prawo międzynarodowe publiczne w zarysie.
  2. Michał Wallner: Współczesny konfederalizm europejski. Portal Spraw Zagranicznych, 2007-08-29. [dostęp 2011-02-15]. (pol.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]