Konfraternia Artystów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Konfraternia Artystów – ugrupowanie artystyczne, założone w Toruniu 16 grudnia 1920 przez Juliana Fałata, aktywna do sierpnia 1939 r[1].

Celem Konfraterni było działanie na rzecz popierania i krzewienia sztuki na Pomorzu. Członkami Konfraterni zostali Felicjan Szczęsny Kowarski, Henryk Szczygliński, Leonard Pękalski, Ignacy Zelek, Wojciech Durek, Brunon Gęstwicki, Eugeniusz Przybył i inni plastycy toruńscy, a także polityk Otton Steinborn. Maksymalnie organizacja zrzeszała w 1936 r. 130 artystów[2].

W latach 1921 - 1929 i 1939 spotkania Konfraterii odbywały się w toruńskim ratuszu. W pierwszym okresie spotkania były ograniczone tylko dla członków, choć urządzano też wystawy. Od 1935 jej działalność stała się bardziej otwarta, regularnie urządzano spotkania dla publiczności, na których omawiano i prezentowano różne dziedziny sztuki. Powstały wówczas koła: muzyczne, literackie, fotograficzne, plastyczne i archeologiczne. W latach 1936 - 1938 Konfranteria wydawała także dwumiesięcznik literacki "Teka Pomorska", ponadto współpracowała z czasopismami i organizacjami kulturalnymi[2].

Konfraternia była organizacją o charakterze samopomocowym, nie narzucała członkom określonego kierunku artystycznego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Brzuszkiewicz 2011, s. 6
  2. a b Brzuszkiewicz 2011, s. 6, 11

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Brzuszkiewicz J. (red.), 2011: Stan Posiadania. Artyści Okręgu Toruńskiego. Wyd. Związek Polskich Artystów Plastyków, Oddział Toruński. Toruń.