Kongregacja ds. Kościelnych Immunitetów

Święta Kongregacja do spraw Kościelnych Immunitetów – dawna kongregacja Kurii Rzymskiej, zajmująca się monitorowaniem kwestii respektowania kościelnych immunitetów i przywilejów oraz interweniowaniem w sprawach konfliktów jurysdykcyjnych instytucji kościelnych z władzami świeckimi^[1].

Historia

Kongregacja ta utworzona została w grudniu 1623 przez papieża Urbana VIII, początkowo jako doraźna komisja kontrolująca przestrzeganie postanowień bulli Grzegorza XV dotyczącej kościelnej jurysdykcji^[2]. Trzy lata później, w 1626 została zorganizowana już jako stała kongregacja^[3].

Wraz ze spadkiem znaczenia kwestii immunitetów Kościoła w XIX wieku znaczenie tej kongregacji malało. W 1879 została ona włączona w struktury Świętej Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego (choć formalnie nie obniżono jej rangi), a w 1908 papież Pius X zniósł ją całkowicie.

Lista prefektów Kongregacji

W początkowym okresie funkcję prefekta kongregacji sprawował z reguły najwyższy rangą kardynał będący jej członkiem, chyba że w sposób wyraźny wyznaczono innego kardynała, zaś w przypadku absencji prefekta, funkcję tę przejmował automatycznie kardynał najwyższy rangą spośród obecnych^[4]. Od zasady tej zaczęto odchodzić w drugiej połowie XVII wieku^[5].

Ottavio Bandini (1626–1629)
Giovanni Garzia Millini (1629)
Berlinghiero Gessi (1629–1639)
Giovanni Battista Pamphili (1639–1644)
Marzio Ginetti (1644–1671)
Angelo Celsi (1671)
Federico Borromeo (1671-1673)
Gaspare Carpegna (1673–1714)
Vacat
Sebastiano Antonio Tanara (1718–1724)
Francesco del Giudice (1724–1725)
Fabrizio Paolucci (1725–1726)
Giorgio Spinola (1726–1739)
Giacomo Lanfredini (1739–1741)
Giovanni Battista Spinola (1741–1752)
Raniero d’Elci (1752–1761)
Gaetano Fantuzzi (1761–1778)
Gennaro Antonio de Simone (1779–1780)
Vitaliano Borromeo (1781–1793)
Luigi Valenti Gonzaga (1793–1808)
Bartolomeo Pacca (1809–1818)
Emmanuele de Gregorio (1818–1820)
Annibale della Genga (1820–1823)
Vacat
Carlo Maria Pedicini (1826–1830)
Giacomo Filippo Fransoni (1830–1834)
Benedetto Barberini (1834–1863)
Fabio Maria Asquini (1863–1872)
Filippo Maria Guidi (1872–1879)

Prefekci Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego (od 1879)

W 1879 papież Leon XIII dokonał faktycznego (choć nie formalnego) połączenia Kongregacji ds. Immunitetów z Kongregacją ds. Soboru Trydenckiego. Od tej pory aż do oficjalnego zniesienia Kongregacji ds. Immunitetów jej prefektem był każdorazowy prefekt Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego:

Prospero Caterini (1879–1881)
Lorenzo Nina (1881–1885)
Luigi Serafini (1885–1893)
Angelo Di Pietro (1893–1902)
Vincenzo Vannutelli (1902-1908)

Sekretarze Kongregacji

Francesco Paolucci (1626-1657)
Bernardino Rocci (1657-1665)
Federico Borromeo (1665-1666)
Giacomo Altoviti (1666-1686)
Francesco Martelli (1686-1691)
Niccolo Grimaldi (1691-1692)
Giuseppe Vallemani (1692-1706)
Prospero Marefoschi (1706-1712?)
Scipione Ricci (1712?-1728)
Giuseppe Maria Feroni (1728-1737)
Luigi Maria Torrefiani (1737-1743)
Alessandro Faroldi Alberoni (1743-1759)
Leonardo Petrucci (1759-1772)
Filippo Ravizza (1772-1790)
Francesco Maria Cacherano di Bricherasio (1790-1798)
- Giovanni Resta, prosekretarz (1798)
Giovanni Battista Zauli (1800-1816)
Giovanni Francesco Falzacappa (1816)
Silvestro Bargagnati (1816-1823)
Francesco Marcelli (1823-1833)
Fortunato Maria Zamboni (1833-1842)
Stefano Scerra (1842-1851)
Marino Marini (1851-1855)
Benedetto Sartori (1856-1859)
Salvatore Vitelleschi (1859-1875)
Luigi Biscioni Amadori (1875-1878)
Isidoro Verga (1878-1884)
Camillo Santori (1884-1888)
Flaviano Simoneschi (1888-1889)
Lorenzo Salvati (1889-1895)
Beniamino Cavicchioni, prosekretarz (1895-1899), sekretarz (1899–1903)
Gaetano de Lai, prosekretarz (1903), sekretarz (1903–1907)

Przypisy

↑ Moroni, vol. XVI, s. 206 i nast.
↑ Ludwig von Pastor: History of the Popes. T. XXIX. Londyn: 1938, s. 171-172. (ang.)..
↑ Moroni, vol. XVI, s. 208.
↑ Weber, s. 198-199, 241; por. Moroni, vol. XVI, s. 138.
↑ Moroni, vol. XVI, s. 138; por. Weber, s. 273.

Bibliografia

Christoph Weber: Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus congregationum, tribunalium et Collegiorum urbis 1629-1714. Rzym – Fryburg Bryzgowijski – Wiedeń: Herder, 1991. ISBN 978-3451216534.
Gaetano Moroni, Dizionario di erudizione storico-ecclesiastica. Vol. XVI, Wenecja 1842, s. 206 i nast.

[1] Moroni, vol. XVI, s. 206 i nast.

[2] Ludwig von Pastor: History of the Popes. T. XXIX. Londyn: 1938, s. 171-172. (ang.)..

[3] Moroni, vol. XVI, s. 208.

[4] Weber, s. 198-199, 241; por. Moroni, vol. XVI, s. 138.

[5] Moroni, vol. XVI, s. 138; por. Weber, s. 273.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]