Konrad I (książę Zähringen)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konrad I
Ilustracja
Konrad I nadający prawa miejskie Fryburgowi Bryzgowijskiemu
książę Zähringen
Okres

od 1122
do 1152

Poprzednik

Bertold III

Następca

Bertold IV

Dane biograficzne
Dynastia

Zähringen

Data urodzenia

ok. 1090

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 1152
Konstancja

Ojciec

Bertold II

Matka

Agnieszka z Rheinfelden

Żona

Klemencja z Luksemburga-Namur

Dzieci

Bertold IV, Rudolf, Adalbert, Hugo, Klemencja

Konrad I (ur. ok. 1090 r., zm. 8 stycznia 1152 r. w Konstancji) – książę Zähringen w latach 1122–1152 z rodu Zähringen.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Konrad był młodszym synem księcia Zähringen Bertolda II oraz Agnieszki, córki księcia Szwabii i antykróla Niemiec Rudolfa z Rheinfelden. Po śmierci ojca w 1111 r. tron książęcy objął jego starszy brat Bertold III, jednak Konrad odgrywał u jego boku ważną rolę polityczną. Po bezpotomnej śmierci brata w 1122 r. Konrad został jego następcą. Szczególnie dbał o rozwój terytorialny i gospodarczy księstwa, jego zasługą jest nadanie praw miejskich takim miastom jak Fryburg Bryzgowijski i Offenburg.

W polityce ogólnoniemieckiej Konrad stał po stronie króla Niemiec, a potem cesarza Lotara III z Supplinburga, który w 1127 r. przyznał Konradowi tytuł hrabiego Burgundii po bezpotomnej śmierci Wilhelma III. Jednak musiał toczyć walki z konkurentem do tego tytułu, Renaldem III podczas których zyskał kontrolę nad znaczną, południowo-wschodnią częścią Burgundii (obecnie tereny zachodniej Szwajcarii). Nie zdołał jednak opanować pozostałych ziem hrabiów burgundzkich po północno-zachodniej stronie Jury, gdzie władzę wraz z tytułem hrabiowskim utrzymał Renald; sam Konrad otrzymał tytuł rektora Burgundii. Używając zbrojnego nacisku Bertold zdołał także doprowadzić do wyboru przychylnego sobie opata Sankt Gallen, a następnie zdobył dla swego kandydata cesarskie zatwierdzenie.

Wydaje się, że Konrad w niewielkim stopniu uczestniczył w walkach cesarza Lotara przeciwko Hohenstaufom, a po śmierci Lotara poparł jego konkurenta, Konrada III Hohenstaufa. Jednak naciski Hohenstaufów na Konrada narastały, a w 1146 r. zaatakował go syn księcia Szwabii Fryderyk (późniejszy cesarz Fryderyk I Barbarossa) i odebrał mu Zurych, a wojna została zakończona tylko dzięki prośbom Konrada kierowanym do ojca swego przeciwnika. W 1147 r. Konrad nie wziął udziału w drugiej wyprawie krzyżowej, zamiast tego u boku Henryka Lwa (który w tym okresie został zięciem Konrada) uczestniczył w krucjacie połabskiej.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Żoną Konrada była Klemencja (zm. 1158 r.), córka hrabiego Namur Gotfryda I. Mieli sześcioro dzieci:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Gerd Tellenbach: Konrad. W: Neue Deutsche Biographie. T. 12. Berlin: Duncker & Humblot, 1980, s. 533–534.
  • Georg von Wyß: Konrad. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 16. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1882, s. 634–638.
  • Konrad. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-06-07].
  • Konrad I. Herzog v.Zähringen. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2017-06-07].