Konstantyn II (antypapież)
| antypapież | |
| Data urodzenia |
brak danych |
|---|---|
| Data śmierci |
brak danych |
| Antypapież | |
| Okres sprawowania |
767-768 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
767 |
Konstantyn II – antypapież w okresie od 5 lipca 767 do 6 sierpnia 768[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był bratem księcia Toto z Nepi, człowiekiem świeckim[1]. Po śmierci Pawła I został obwołany papieżem, przez arystokrację rzymską[2]. Natychmiast nakazał udzielić sobie święceń przez biskupa Georgiosa z Praeneste[1]. Usilnie zabiegał o poparcie króla Franków, Pepina Krótkiego, lecz bezskutecznie[2]. Tymczasem kler rzymski na czele z Krzysztofem doszedł do porozumienia z królem Longobardów, Dezyderiuszem[1]. 30 lipca 768 roku, syn Krzysztofa dokonał zamachu stanu, aresztowano Konstantyna i wybrano papieża Stefana III[1]. W więzieniu, antypapież został okaleczony i pozbawiony wzroku[2]. W sierpniu 769 roku odbył się synod, na którym Konstantyn został oficjalnie złożony z urzędu, sponiewierany i wygnany[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 133-134. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 48. ISBN 83-7006-437-X.