Konsulat Generalny Rosji w Krakowie
![]() | |
![]() Siedziba Konsulatu Generalnego Rosji w Krakowie przy ul. Biskupiej | |
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia |
1818, 1939, 1945 |
Data likwidacji |
1846, 1941 |
Siedziba | |
Konsul generalny | |
Zatrudnienie |
3+[1] |
Adres | |
ul. Biskupia 7, 31-144 Kraków | |
Położenie na mapie Krakowa ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |

Była siedziba Konsulatu Generalnego Rosji w Krakowie przy ul. Westerplatte 11.
Konsulat Generalny Federacji Rosyjskiej w Krakowie (ros. Генеральное консульство Российской Федерации в Кракове) – misja konsularna Federacji Rosyjskiej w Krakowie, w Rzeczypospolitej Polskiej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Rosja dysponowała przedstawicielstwem dyplomatyczno-konsularnym w Krakowie, jako jedno z „państw opiekuńczych”, w randze rezydentury pełniącej też funkcję konsulatu generalnego, w okresie Rzeczypospolitej Krakowskiej (1818-1846)[2][3][4][5].
Pierwsze swoje przedstawicielstwo w Krakowie ZSRR utrzymywał, w randze konsulatu generalnego, w latach 1939–1941[6].
Siedziba
[edytuj | edytuj kod]Po II wojnie światowej konsulat pomieszczono w mieszkaniu w kamienicy z 1934 (proj. Alfred Düntuch i Stefan Landsberger) przy ul. Lenartowicza 18/7 (1945-1946)[7], następnie w wilii art déco z 1924 (proj. Jerzy Struszkiewicz) przy ul. Sienkiewicza 27 (1946)[8], obecnie Hotel „Grottger”[7], w kamienicy z końca lat 30., po 1935?, przy ul. Szopena 1 (1946-)[9], w willi/pałacu z 1900 przy ul. Rakowickiej 10 (1973), domu z 1867 (proj. Feliks Księgarski) przy ul. Westerplatte 11 (1976–2001)[a].
Po rozpadzie ZSRR i powstaniu Federacji Rosyjskiej kraj ten ulokował swój konsulat w domu (proj. E. Zaklik) z 1905 przy ul. Biskupiej 7, który zajmował wcześniej Konsulat Węgier.
- 1818-1834 – Stanisław Kostka Zarzecki (Станислав Костка Заржецкий), minister-rezydent/konsul generalny (1750-1853)
- 1831-1834 – Józef Riccard, chargé d’affaires
- 1835-1847 – Ernst Wilhelm Rembert von Ungern-Sternberg (Эрнест Романович Унгерн-Штернберг), minister-rezydent/konsul generalny (1794-1879)
- 1945-1946 – Wasyl Czernyszew, wicekonsul
- 1946 – I. Ejduk, p.o. wicekonsula
- 1946-1948 – Roman Owsijenko, konsul
- 1948-1951 – Wasilij Bakunow, konsul
- 1951-1953 – Aleksandr Nikitin, konsul
- 1953-1956 – Jurij Biernow, konsul
- 1956-1958 – Iwan Władimirow, konsul
- 1959 – Grigorij Poliakow, konsul[10]
- 1960[11]-1965 – Michaił Wołkow, konsul
- 1967 – Wasilij Miedow, konsul[12]
- 1969[13]-1971 – W. Nestierowicz, konsul/konsul generalny
- 1972 – Michaił Nowiczkow, konsul[14]
- 1973 – Lech Wachramiejew, konsul generalny[15]
- 1974 – Michaił Nowiczkow, konsul[16]
- 1976 – Iwan Korczma, konsul generalny[17]
- 1980-1986 – Gieorgij Rudow, konsul generalny
- 1986 – Andriej Czertow, konsul
- 1986-1991 – Piotr Sardaczuk, konsul generalny[18]
- 2000[19]-2001 – Iwan Tkaczenko, konsul generalny[20]
- 2015[21]-2019 – Aleksandr Minin, konsul generalny
- 2019- – Siergiej Liniejew, konsul generalny
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dom i atelier Walerego Rzewuskiego, obecnie własność Arcybractwa Miłosierdzia, siedziba szeregu szkół w okresie międzywojennym, po wyprowadzeniu się konsulatu Wyższej Szkoły Europejskiej im. ks. Józefa Tischnera (2005-).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce – Ministerstwo Spraw Zagranicznych – Portal Gov.pl [online], www.gov.pl [dostęp 2019-11-13] (pol.).
- ↑ Janusz R. Budziński: Rosyjskie przedstawicielstwa konsularne i podstawy prawne ich funkcjonowania w latach 1809–1914, Zarys problematyki, Roczniki Humanistyczne Tom LXVIII, zeszyt 2 – 2020.
- ↑ Österreichischer Beobachter z 21 lutego 1822.
- ↑ a b Paweł Cichoń: Dyrekcja Policji Wolnego Miasta Krakowa 1827-1846. Studium historyczno-prawne, Kraków 2014.
- ↑ a b Radosław Paweł Żurawski vel Grajewski: Ostatnie polskie miasto. Rzeczpospolita Krakowska w „dyplomacji” Hotelu Lambert wobec Wielkiej Brytanii (1831-1845), Ośrodek Myśli Politycznej/Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego Kraków-Łódź 2018.
- ↑ Andrzej L. Sowa: Kraków pod okupacją hitlerowską – stan badań, [w:] Kraków w czasie II wojny światowej. Materiały z sesji Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, 1992.
- ↑ a b Gminna ewidencja zabytków – KRAKÓW.
- ↑ a b Mirosław Golon: Radzieckie służby dyplomatyczne i konsularne w Polsce w latach 1944–1961, [w:] Czasy Nowożytne, Tom XX, Rok 2007.
- ↑ a b Mariusz Rzeszutko: Konsulaty w Krakowie. Historia i działalność, Petrus Kraków 2014.
- ↑ Dziennik Polski z 1 marca 1959.
- ↑ Echo Krakowa z 22 lutego 1960.
- ↑ Słowo Ludu z 22 lipca 1967.
- ↑ Dziennik Polski z 10 maja 1969.
- ↑ Dziennik Polski z 9 grudnia 1972.
- ↑ Dziennik Polski z 28 września 1973.
- ↑ Dziennik Polski z 13 lutego 1974.
- ↑ Dziennik Polski z 26 kwietnia 1976.
- ↑ Українська дипломатична енциклопедія, t. 2, Знання України Київ 2004.
- ↑ http://pbc.up.krakow.pl/Content/5917/PDF/konspekt_nr_5_2000_2001_5__czubala_henryk_red__000659.pdf
- ↑ Koniec misji konsula rosyjskiego, Rzeczpospolita z 12 stycznia 2001.
- ↑ Nowy Konsul Generalny Rosji z wizytą w magistracie - Kraków Otwarty na Świat [online], krakow.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona konsulatu
- Mariusz Rzeszutko: Konsulaty w Krakowie. Historia i działalność, Petrus Kraków 2014