Kopalnia Węgla Kamiennego Polska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Kopalnia Węgla Kamiennego Polska
Ilustracja
Wieże wyciągowe szybów I i II w 2015 roku
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Siedziba

Świętochłowice

Data założenia

24 października 1873

Data likwidacji

1 stycznia 1972 (połączenie z kopalnią Prezydent)

Położenie na mapie Świętochłowic
Mapa konturowa Świętochłowic, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Polska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Polska”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Polska”
Ziemia50°17′08″N 18°55′16″E/50,285556 18,921111

Kopalnia Węgla Kamiennego Polska (pierwotnie do 1922 roku Deutschland, w latach 1922–1937 Niemcy) – zlikwidowana kopalnia węgla kamiennego, która znajdowała się w Świętochłowicach.

Powstała 24 października 1873 przez połączenie pól górniczych: „Boheln”, „Gefall”, „Faustin”, „Hexenkessel”. Właścicielem był baron śląski Guido Henckel von Donnersmarck. Eksploatację kopalni rozpoczęto w 1872 wraz z następującymi kopalniami i polami górniczymi: „Fausta”, „Falvabahnhof”, „Ottilie”, „Guttmannsdorf”, „Heyduck”, „Kleinigkeit”, „Bohlen”, „Faustin”, „Gut Glück”, „Hugo” i „Kalina”. Do 1922 kopalnia nosiła nazwę Deutschland. Od 1922 do 1937 nazywała się Niemcy. 3 maja 1937 roku nadano nazwę Polska[1].

Po II wojnie światowej kopalnia należała do Chorzowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. 1 stycznia 1972 roku została połączona z kopalnią Prezydent w Chorzowie pod nazwą „Polska”. W 1979 roku wydobycie roczne kopalni wynosiło 2 037 838 ton. Została włączona do kopalni Polska-Wirek jako ruch Polska. 2 grudnia 1996 roku zdecydowano o likwidacji tegoż ruchu [2], którą zakończono w 30 listopada 2000 roku[3].

Obecnie na terenie dawnego ruchu Polska znajduje się Komenda Miejska Policji[4] oraz odrestaurowane zabytkowe wieże szybowe, wieża szybu I jest udostępniona do zwiedzania[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]