Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice

Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice

Wieża wyciągowa szybu Siemianowice III w 2013 roku
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Siedziba	Siemianowice Śląskie
Data założenia	1945
Data likwidacji	1993
Położenie na mapie Siemianowic Śląskich Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice
Położenie na mapie Polski Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice
Położenie na mapie województwa śląskiego Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice
50°18′19,0″N 19°01′05,5″E

Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice – zlikwidowana kopalnia węgla kamiennego w Siemianowicach Śląskich, działała pod taką nazwą w latach 1945–1993.

Historia

Wejście do rejonu III (Michał) – zespół szybu Północnego (2019)

Początki datuje się na rok 1855 kiedy to przez połączenie kilku pól górniczych i kopalń uruchomiono kopalnię pod nazwą Vereinigte Siemianowitzer Steinkohlengruben. Właścicielem był Karol Hugon Henckel von Donnersmarck. W 1908 roku rozdzielono ją na 2 zakłady o nazwach:Laurahütte i Richter. Kopalnie w 1925 roku połączono w jeden zakład o nazwie: Huta Laura i Richter. W 1933 Huta Laura została unieruchomiona, a jej pole połączono z kopalnią Richter i w 1937 roku zmieniono nazwę na: Siemianowice. W czasie okupacji hitlerowskiej należała do koncernu Hermann Göring, który uruchomił ponownie kopalnię Huta Laura i oddzielił ją od kopalni Richter. W 1945 roku kopalnie zostały ponownie połączone pod nazwą Siemianowice. W kopalni były dwie katastrofy ze skutkami śmiertelnymi: 9 czerwca 1956 na skutek wybuchu gazów zginęło 5 górników, a podczas tąpnięcia 22 maja 1985- kolejnych 6. Po restrukturyzacji kopalnia Siemianowice weszła w skład Rudzkiej Spółki Węglowej SA. W 1993 rozpoczęto likwidację kopalni. W czasie likwidacji nosiła nazwę: KWK Siemianowice – ZG Rozalia. Obecnie (rok 2010) z KWK Siemianowice pozostały działające szyby Bańgów oraz Siemianowice III (zob. wieża wyciągowa szybu Siemianowice III).

Zobacz też

• Kopalnia Węgla Kamiennego Michał

Bibliografia

• Jerzy Jaros: Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich. Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1984. ISBN 83-00-00648-6.