Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice
Ilustracja
Wieża wyciągowa szybu Siemianowice III w 2013 roku
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Siedziba

Siemianowice Śląskie

Data założenia

1855

Data likwidacji

1993

Położenie na mapie Siemianowic Śląskich
Mapa konturowa Siemianowic Śląskich, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice”
Ziemia50°18′19,0″N 19°01′05,5″E/50,305278 19,018194

Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice (pierwotne nazwy: Vereinigte Siemianowitzer Steinkohlengruben, Laurahütte, Richter) – kopalnia węgla kamiennego w Siemianowicach Śląskich działająca w latach 1855–1993

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wejście do rejonu III (Michał) – zespół szybu Północnego (2019)

Początki datuje się na rok 1855 kiedy to przez połączenie kilku pól górniczych i kopalń uruchomiono kopalnię pod nazwą Vereinigte Siemianowitzer Steinkohlengruben. Właścicielem był Karol Hugon Henckel von Donnersmarck. W 1908 roku rozdzielono ją na 2 zakłady o nazwach: Laurahütte i Richter. Kopalnie w 1925 roku połączono w jeden zakład o nazwie: Huta Laura i Richter. W 1933 Huta Laura została unieruchomiona, a jej pole połączono z kopalnią Richter i w 1937 roku zmieniono nazwę na: Siemianowice. W czasie okupacji hitlerowskiej należała do koncernu Hermann Göring, który uruchomił ponownie kopalnię Huta Laura i oddzielił ją od kopalni Richter. W 1945 roku kopalnie zostały ponownie połączone pod nazwą Siemianowice. Po restrukturyzacji kopalnia Siemianowice weszła w skład Rudzkiej Spółki Węglowej SA. W 1993 rozpoczęto likwidację kopalni[1]. W czasie likwidacji nosiła nazwę: KWK Siemianowice – ZG Rozalia[potrzebny przypis]. W 2010 działały szyby Bańgów oraz Siemianowice III (zob. wieża wyciągowa szybu Siemianowice III).

W kopalni wydarzyły się dwie katastrofy ze skutkami śmiertelnymi: 9 czerwca 1956 na skutek wybuchu gazów zginęło pięciu górników, a podczas tąpnięcia 22 maja 1985 kolejnych sześciu.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Jaros: Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich. Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1984. ISBN 83-00-00648-6.