Kopalnia soli Turda

Kopalnia soli Turda
Salina Turda
Państwo	Rumunia
Miejscowość	Turda
Zakres zbiorów	górnictwo
	Położenie na mapie okręgu Kluż Kopalnia soli Turda
	Położenie na mapie Rumunii Kopalnia soli Turda
	46°35′15,75″N 23°47′14,63″E/46,587708 23,787397
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kopalnia soli Turda (rum. Salina Turda, węg. Tordai sóbánya) – kopalnia soli w Rumunii, w okręgu Kluż, w Turdzie. W czasach współczesnych jest użytkowana w celach turystycznych i leczniczych^[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Kopalnia jest zlokalizowana w północno-wschodniej części Turdy. Średnia miąższość złóż soli w tym miejscu wynosiła 250 metrów^[1]. Złoża rozciągają się na obszarze o powierzchni 45 km²^[2]. Trasa turystyczna obejmuje następujące części: Sala de Apel (pierwotnie miejsce zborne górników przed rozpoczęciem zmiany), Sala Crivacului, Mina Rudolf, Mina Terezia (wysokość ok. 90 metrów) i Mina Iosif^[1]. W 2017 roku kopalnię odwiedziło 618 tysięcy turystów, z czego 35% stanowili obcokrajowcy. Uważa się ją za najpopularniejszą atrakcję turystyczną Siedmiogrodu^[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o kopalni pochodzą z 1271 roku. Sól na tych terenach prawdopodobnie wydobywało się od czasów rzymskich, jednak brak na to dowodów archeologicznych^[2]. W XVI wieku sól z Turdy trafiała przede wszystkim na rynek węgierski. W Segedynie była także nabywana przez kupców zagranicznych i tym samym eksportowana. Rozkwit działalności kopalni przypadł na okres panowania Habsburgów nad Siedmiogrodem. W tym czasie powstały nowe wyrobiska. Obecny kształt kopalnia zyskała około 1690 roku. Od 1840 roku rozpoczęła się rywalizacja gospodarcza z kopalnią w Ocna Mureș. Kopalnia w Turdzie dysponowała przestarzałą infrastrukturą, co skutkowało niską wydajnością wydobycia. Kopalnię zamknięto ostatecznie w 1932 roku. W trakcie II wojny światowej była używana jako kryjówka. Następnie składowano w niej amunicję^[1]. W latach 1950-1992 była dostępna dla zwiedzających, a w jej części magazynowano sery^[2].

W latach 2008–2010 przeprowadzono pełną adaptację kopalni do celów turystycznych, muzealnych i leczniczych^[1].