Koparkoładowarka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Koparkoładowarka 9.50M marki Dressta Stalowa Wola
Koparkoładowarka

Koparkoładowarka (koparka-ładowarka)[a]maszyna do robót ziemnych spełniająca zarówno funkcję koparki, jak i ładowarki. Koparkoładowarki są zwykle oparte na konstrukcji traktora o napędzie kołowym, rzadziej gąsienicowym.

Koparkoładowarka jest jedną z najbardziej uniwersalnych maszyn budowlanych. Służy m.in. do: przygotowania terenów budowy chodników i dróg dla rowerów, prac porządkowych, wykonywania wykopów melioracyjnych czy prac komunalnych. Maszyna ta znajduje również szerokie zastosowanie w gospodarstwach rolnych.

Budowa koparkoładowarki[edytuj | edytuj kod]

Podstawowe zespoły koparkoładowarki to:

  • podwozie,
  • nadwozie,
  • układy robocze

Podwozie[edytuj | edytuj kod]

Podwozie stanowi rama spoczywająca na dwóch mostach napędowych. Most przedni skrętny zamocowany jest wahliwie do ramy, tylny zaś sztywnie. Zapewnia to uzyskanie poprzecznego przechyłu mostu przedniego i utrzymanie stałego kontaktu kół z podłożem.

Nadwozie[edytuj | edytuj kod]

Nadwozie składa się z kabiny operatora zamontowanej do ramy, maski silnika, błotników i podestów roboczych, zbiorników oleju i paliwa. W kabinie znajdują się dźwignie sterujące osprzętem roboczym, kierownica do sterowania maszyną, pulpity ze wskaźnikami do kontroli prawidłowej pracy i przyciski. Konstrukcja ROPS/FOPS zapewnia operatorowi bezpieczeństwo przed zgnieceniem pod ciężarem maszyny w przypadku jej przewrócenia się. Zabezpiecza go także przed spadającymi przedmiotami.

Układy robocze[edytuj | edytuj kod]

Układy robocze, ładowarkowy i koparkowy, zapewniają wysoką trwałość i niezawodność działania. Ładowarkowy układ roboczy umożliwia osiąganie optymalnych kątów wysypu w całym zakresie pracy układu. Charakteryzuje się dużym udźwigiem, dużą siłą wyrywającą oraz dużą odpornością na obciążenia dynamiczne. Koparkowy układ roboczy jest typu podsiębiernego, obrotowy z amortyzacją obrotu, z przesuwem poprzecznym, o dużej wytrzymałości mechanicznej i stabilności[2].

Osprzęty robocze[edytuj | edytuj kod]

Koparkoładowarka jako workownica

Koparkoładowarka stanowi solidną platformę dla szerokiego zakresu osprzętów takich, jak:

  • łyżka wieloczynnościowa z zębami lub ostrzem i widłami paletowymi
  • łyżka dzielona
  • łyżki podsiębierne z zębami
  • łyżki do skarpowania
  • lemiesz do śniegu
  • widły paletowe
  • odśnieżarka wirnikowa
  • zamiatarka
  • workownica do workowania piasku - służąca do napełniania piaskiem 12 worków jednocześnie[2]
  • młot wyburzeniowy
  • frezarka do asfaltu
  • wiertnica hydrauliczna

Szybkozłącze koparkowe oraz hydrauliczne szybkozłącze ładowarkowe umożliwiają szybką wymianę wyżej wymienionych osprzętów. Konstrukcja wysięgnika osprzętu ładowarkowego umożliwia stabilne utrzymanie ładunku i jednocześnie zapewnia dużą siłę odspajania. Wysięgnik teleskopowy osprzętu koparkowego zapewnia duże wartości głębokości kopania. Z kolei specjalna rama umożliwia boczny przesuw wysięgnika oraz jego obrót o 180°.

Uprawnienia[edytuj | edytuj kod]

W Polsce koparkoładowarki mogą być obsługiwane wyłącznie przez osoby, które ukończyły szkolenie i uzyskały pozytywny wynik sprawdzianu przeprowadzonego przez komisję powołaną przez Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Spotykana nazwa „koparko-ładowarka” jest niezgodna z regułami polskiej pisowni[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mirosław Bańko: koparko-ładowarka. [w:] Poradnia językowa PWN [on-line]. [dostęp 2014-09-13].
  2. a b Forum Budowlane Koparkoładowarka HSW 9.50M, s. 52.
  3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 września 2001 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych (Dz.U. z 2001 r. nr 118, poz. 1263) [dostęp: 2014-01-21])